Het gaat snel voor A Brand. Hun tweede plaat Hammerhead krijgt terecht goede kritieken en ze sieren verschillende hitlijsten in België en Nederland. Binnenkort komt zelfs Canada aan de beurt, want ook al tonen Dag Taeldeman (zang/gitaar) en Frederik Heuvinck (drums/zang) zich innemend en bescheiden: "wij hebben wel ambitie hoor!"
Live op een podium is A Brand een lust voor het oog. Alle vijf staan ze mooi op een lijn te rocken, Frederik Heuvinck met zijn drums in het midden. Ze zingen ook allemaal, het kan tellen als statement. Vanzelfsprekend is het niet, zonder een in het oog springende frontman carrière maken. Waarom voor de moeilijke weg kiezen?
Dag: "Omdat wij A Brand zijn. Wij zijn ons eigen merk, als groep, en zo willen we ook naar buiten komen. Het is inderdaad niet de beste marketingstrategie, dat hebben we al meer dan eens ondervonden. We zijn al bij alle grote labels uitgenodigd, en die knapten allemaal af op het gegeven dat wij, zowel letterlijk als figuurlijk, alle vijf op één lijn staan."
Frederik: "Het is ook gewoon uit noodzaak. In de groep is er niemand die een echt geweldige stem heeft. We hebben vijf stemmen, maar niemand springt eruit. We hebben geen Bono."
Dag: "Je mag ook niet vergeten dat wij twee jaar geleden nog niet eens kondenzingen. We hebben maanden samen staan oefenen in mijn huiskamer. Het is trouwens door zoveel samen te oefenen en repeteren dat we onze eigen sound ontwikkeld hebben. We hebben van ons nadeel een voordeel gemaakt."
enola: Ben jij toch niet een beetje de frontman, Dag? Je hebt bijna alle nummers op Hammerhead zelf geschreven.
Dag: "Dat klopt, maar het is zeker niet dat andere mensen geen nummers mogen schrijven. Er staat op Hammerhead ook een nummer van Frederik en eentje van Tom Vermeir en het hadden er gerust meer kunnen zijn."
Frederik: "Een plaat moet natuurlijk ook als een geheel klinken. Als er nu iemand een nummer schrijft dat niet op de plaat past, dan komt het er gewoon niet op. Dan blijft het liggen en wie weet kan het later nog gebruikt worden.
Dag: Het is ook goed mogelijk dat er ooit een plaat van A Brand uitkomt waar het merendeel van de nummers niet door mij zijn geschreven, we zullen dat wel zien in de toekomst. Ik ben zeker niet baas over onze muziek."
enola: Hoe zouden jullie die muziek omschrijven? Glampop en artrock lijken me te loze woorden om de lading volledig te dekken.
Dag: "Nochtans vind ik er zeker glampop inzitten. Ik vind dat er ook veel jaren ’80 invloeden doorschemeren. Wat heel belangrijk is, denk ik, zijn onze gitaren. Niet omdat ze op zich zo fantastisch zijn, maar omdat ze op zo een unieke manier met elkaar verweven zijn. Het is dus…gitaarrock…met vijf stemmen."
enola: Hammerhead klinkt veel voller dan jullie debuutalbum 45 RPM. Is de groep volwassener geworden?
Dag: "Nee hoor, het is vrij simpel. De eerst plaat is in een garage opgenomen, de tweede in een kleine studio. Dat hoor je gewoon. Vorige keer hadden we een budget van honderdduizend oude Belgische franken, nu was dat…iets meer, voila. Dus konden we ons een studio permitteren en konden we alle nummers in een afgebakende tijdspanne inspelen. De vorige plaat werd opgenomen over een heel jaar. Er zaten bijvoorbeeld ook nummers tussen die gewoon als demo waren opgenomen, "Maze" bijvoorbeeld."
enola: Jullie lijken me ook poppier geworden.
Dag: (verrast) "Ik denk dat jij de eerste bent die me zegt dat we poppier klinken. Ik denk dat we gewoon geprobeerd hebben een zo goed mogelijke plaat te maken, zonder ons af te vragen of het allemaal nu meer of minder pop was."
"Kijk, er waren enkele dingen die we wilden. Om het eenvoudig te zeggen: de plaat moest er een zijn die we zelf zouden willen kopen. Dat vind ik altijd een goed uitgangspunt (lacht). Het klinkt simpel, maar het werkt wel. We hebben geprobeerd om goeie songs te schrijven en vooral om er een eenvoud in te krijgen. Ik vond ook dat het moest raken, het mocht niet koud zijn, er moest excitement inzitten. Dat waren zowat de ideeën waar we de hele plaat aan wilden onderwerpen, dat moest het worden."
enola: Excitement troef in "Electric Electric".
Dag: "Dat nummer is voor ons eigenlijk de essentie van het gevoel dat rock-’n-roll teweeg brengt. De positieve excitement inderdaad, het seksuele, het dansen ook. Die gitaren, dat vlugge, de positieve adrenaline."
Frederik: "De moderne Elvis, of Chuck Berry. Live zie ik de mensen daar ook echt rock-’n-roll op dansen. Komaan, dat is toch geen nummer waar je zo op danst?" (lacht)
enola: "Beauty Booty" is anders wel een dansnummer! Hoe ben je daarop gekomen?
Dag: "We hadden vlak voor we de studio indoken een nummer of vijfentwintig, maar ik miste er nog iets in. Ik wou nog graag een nummer schrijven dat moest gaan over opwinding en geilheid, over lust eigenlijk. Zo is dat nummer geboren. Ik heb het in een staat van opwinding op één voormiddag geschreven. Het was wel niet zo dat we even neerzaten en zeiden "laten we een dansnummer schrijven", het gebeurde eigenlijk omgekeerd. Net omdat we het ergens over wilden hebben, geilheid, is het zo’n dansbaar nummer geworden."
Frederik: "Het gekke is dat alle vrouwen die de plaat al hebben gehoord "Beauty Booty" het beste nummer vinden." (lacht)
enola: Als je uit vijfentwintig nummers een plaat distilleert met maar elf tracks, dan moeten er heel wat songs zijn geweest die jullie gewoon niet goed vonden.
Frederik: "Dat wisselt van moment tot moment hoor. Als ik morgen nog eens onze oude plaat opzet, kan ik een nummer dat ik een jaar geleden minder vond plots terug geweldig vinden. Ik heb dat met iedere plaat, dat er me ineens een nummer opvalt dat ik daarvoor nooit speciaal heb gevonden. Je luistert bijvoorbeeld doorgaans steeds naar dezelfde vijf nummers op je iPod. Tot je het ding eens op shuffle zet en plots een nummer hoort dat perfect aansluit bij hoe je je op dat moment voelt en dan ga je dat fantastisch vinden. Ik vind niet dat je het zo zwart-wit moet zien."
Dag: "We gaan natuurlijk altijd voor een zo goed mogelijke cd. Niet voor 99%, we gaan voor alles. Het zou anders ook niet tof zijn. Zoals we een tijdje geleden "Mutiny" aan het repeteren waren, je zag alle hoofdjes glinsteren. Dat is gewoon geweldig en daar gaan we altijd voor."
enola: Zijn jullie, zowel qua muziek als entourage, veel geëvolueerd?
Frederik: "Dat gaat enorm snel. Vergeleken met twee jaar geleden gaat het dubbel zo snel en dubbel zo goed. Bij de vorige plaat hebben we nog veel moeten knippen en herhalen, terwijl nu een take meteen een goeie take was."
"Een ander verschil is dat we nu het geluk hebben dat we een goeie booker hebben. Voor 45 RPM hadden we een optredentje kunnen vastleggen! Begin dan maar eens je plaat aan de man te brengen. Zo een booker is fantastisch, en het begint ook uit te breiden. In Frankrijk hebben we nu ook een booker en een toffe platenfirma gevonden."
Dag: "In Canada zijn we nu ook aan het zoeken, dus het zou kunnen dat we ook daar gaan touren (intussen werd bekend dat Hammerhead eind februari in Canada uitkomt en de groep er inderdaad ook zal gaan touren, md). Het is bijna een logische verderzetting."
Frederik: "Zolang de bal blijft rollen, zolang we vooruit gaan, ben ik gelukkig."
Dag: "Vooruitgaan is voor ons: de dingen kunnen doen die je graag doet. Dat is optreden, spelen, nieuwe muziek maken en de ideeën die we hebben zo goed mogelijk uitvoeren. Als je daar met vijf man zo mooi aan kunt werken en als het resultaat ook nog persoonlijk klinkt, dan is het af."
"We hebben voor de opnames een veertiendaagse retraite genomen. Elke dag van tien tot zes vollen bak repeteren, met alleen een uurtje pauze om wat te eten. We wilden alle neuzen in dezelfde richting krijgen over de invulling van de nummers voordat we de studio indoken. Wat moet dat nummer zeggen? Wat moet het gevoel zijn bij dat nummer? Ik heb het niet over hoe we de partijen netjes kunnen aframmelen, maar puur over onderling onze taal vinden. Zo konden we in de studio kruipen zonder dat er daar meningsverschillen zouden zijn over het een of het ander nummer. Die pre-productie heeft zeker meegeholpen aan de goede samenwerking waarmee alles verliep."
enola: Indertijd bestond A Brand nog uit jullie twee, onder tussen zijn er drie muzikanten bijgekomen. Zou het kunnen dat over enkele jaren A Brand niet vijf maar pakweg tien leden telt?
Dag: "Ik zou graag hebben dat we gewoon interessante dingen kunnen blijven maken met toffe mensen. Ik weet dat dat plat en dwaas klinkt, maar ik meen het echt. Zoals die mannen van Monty Python: gewoon een paar mensen die samenzitten en brainstormen over wat ze kunnen doen. Samen zoeken naar mogelijkheden, niet echt perfect zijn, maar van je minpunten je sterke punten maken. Iets heel moois proberen te maken, eigenlijk."
Frederik: "Stel dat we morgen ergens rondlopen en zo een goede zanger tegenkomen dat we echt flauwvallen van zijn stem. Dan zijn wij de eerste die zouden zeggen "met u willen wij graag een plaat maken."
Dag: "We hebben ooit serieus met de idee gespeeld om een alternatieve big band op te richten. Wel met gitaren maar daarnaast heel uiteenlopende instrumenten en de muziek zouden we zelf volledig arrangeren. Zo zou uit A Brand plotseling vijftien tot twintig man kunnen bestaan. Ik zou wel niet voor blazers kiezen, niet dat ik iets tegen blazers heb, hoor. We hebben ook enkele satellieten rond ons. Zoals een Maarten Van Cauwenberghe die ondertussen toch al drie clips voor ons gemaakt heeft en waar dat wij ook heel goed mee samenwerken. Ik voel die mensen eigenlijk aan als part of the gang. Wel niet in de zin dat hij er alle dagen bij is, natuurlijk. Er zijn trouwens nog zo enkele mensen die toch wel veel betekend hebben voor A Brand."
enola: Wat is trouwens de idee achter die hoes van Hammerhead, waarop een naakte vrouw met een hamer als hoofd te zien is?
Dag: "Op televisie had ik eens een documentaire gezien over hamerhaaien, ken je die? Haaien met van die voorhistorische koppen, net een hamer dus. Ik zag die haaien en ik vond het woord Hammerhead nog wel goed klinken. Het deed me denken aan iemand die koppig blijft staan voor wat ie wilt, ook als het tegenzit. Dat is helemaal niet de Engelse betekenis van het woord of zo, maar het schoot me gewoon te binnen. Goed, ik schrijf dat woord op en meteen daarna teken ik een hamertje met een vrouwenlijf eraan. Het was helemaal geen stunt of zo, het ging gewoon om dat idee. Later, toen we hadden besloten om de plaat Hammerhead te noemen, vond ik die tekening wel passen voor de hoes, dus dat idee hebben we dan uitgewerkt."
enola: Zijn jullie nu op schema? Hebben jullie eigenlijk een carrièreplan?
Frederik: "Ach, daar hebben wij helemaal niets over te zeggen. Natuurlijk willen we dat, maar…"
Dag: "We hebben alleszins nooit gezegd dat we de nieuwe U2 willen worden, hoogstens de nieuwe Oasis." (lacht)
Frederik: "Het zijn de mensen die beslissen, wij kunnen enkel maar ons best doen om de muziek te maken die we graag maken."
Dag: "We willen vooral artistiek volledig in orde zijn en zorgen dat we kunnen blijven werken."
Frederik: "Ik zou met deze plaat wel echt over de grenzen willen geraken. We werken daar ook aan. We bellen naar de platenfirma en zeggen "Jongens, shop alstublieft een beetje in het buitenland!" Immers, als ons plaatje niet buiten België geraakt, dan gaat in het buitenland natuurlijk ook geen kat geïnteresseerd zijn. Wij hebben wel ambitie, hoor!"
