Iedereen kent de tekeningen van Ever Meulen: ze duiken zo vaak in het dagelijkse leven op — tot op de klantenkaart van je stripwinkel — dat je er niet meer bij stilstaat dat al die tekeningen uit de pen van één man komen. Als er dan eens een (beknopt) overzicht van het werk van de man in kwestie op de markt komt, val je achterover van de hoeveelheid kwalitatief hoogstaande tekeningen die Ever Meulen produceert.
Wij raakten door de man gefascineerd nog voor we konden lezen. Als snotneus interesseerde Humo ons alleen maar omwille van de gekke figuurtjes op de cover — en nu hebben we het niet over Louis Tobback of Wilfried Martens. We zagen een verband met de Jommekes en Suskes En Wiskes die we verslonden door gewoon de plaatjes te bekijken, maar toch voelden we dat dit niet hetzelfde was. Een tekening van Ever Meulen bestond op zichzelf en vertelde vaak meer dan een heel stripverhaal. We bleven er altijd iets nieuws in ontdekken.
Groot was dan ook onze vreugde toen bleek dat er een nieuw boek van Ever Meulen zou verschijnen. De verlichte geesten van Oog & Blik bundelden een selectie van ’s mans tekeningen uit de periode 1988-2005, zetten de titel Verve op de cover van de zeer verzorgde uitgave, en geven u hiermee de kans het grasduinen een aanvang te laten nemen.
Want daar is Verve uitstekend voor geschikt: je een namiddag onderuitgezakt onderdompelen in de wereld van Ever Meulen, een wereld die opgebouwd lijkt te zijn als een meetkundige realiteit, maar evenzeer als een poëtische versie van de werkelijkheid. Hoewel het perspectief vaker niet dan wel klopt, neem je de tekeningen graag als realistisch waar, gewoon omdat ze zo’n heerlijkheid uitstralen.
In deze bundel komt het talent van Ever Meulen ten volle naar voren. De tekeningen zijn met zorg uitgekozen én met zorg weergegeven. Er was hoogstwaarschijnlijk keuze zat. Dat valt ook te merken aan de selectie: niet alleen komt het werk voor Humo uitgebreid aan bod, ook De Standaard, Libération, The New Yorker en Raw blijken opdrachtgevers te zijn geweest. En dan zijn er nog de postzegelontwerpen, affiches voor onder meer de Boekenbeurs, platenhoezen, glasramen en noem maar op. Alsof dat nog niet genoeg is, biedt Verve ook een blik op het eigen werk, tekeningen die Ever Meulen niet maakte als onderdeel van een illustratie-opdracht, maar uit eigen beweging. Wat de aanzet tot een tekening ook was, de kwaliteit blijft van kaft tot kaft zéér hoog.
De tekeningen van Ever Meulen zijn zeer herkenbaar, en niet alleen aan de tekenstijl. Ook inhoudelijk zijn er terugkerende elementen, zoals de man met de pijp, verleidelijke vrouwen en het ongeluk dat in een klein hoekje geduldig op een slachtoffer wacht; het werk van de man blijft boeien. Er schuilt iets aantrekkelijks in de tekeningen waardoor je de werkelijkheid, zoals ze door Ever Meulen weergegeven wordt, graag als de echte werkelijkheid zou aannemen. Of om het met de woorden van Art Spiegelman te zeggen: "Ik wou dat ik in de wereld van Ever Meulen kon leven."
