Was Parijs muzikaal in het buitenland vooral bekend omwille van het legertje hiphoppers dat er verbaal en muzikaal het mooie weer maakte, dan toont de stad nu een nieuw gezicht. HushPuppies trekken een blik gitaarrock open in de beste Detroittraditie, waarin woeste rock-’n-roll-nummers broederlijk naast ingetogen pareltjes staan.
Molotovcocktails vliegen in het rond, een actiegroep laat de banden van een 4×4 leeglopen, terwijl enkele meters verder enkele puberende jongens de vlam in een gezinswagen jagen. Op de achtergrond klinkt wilde, opzwepende muziek: HushPuppies. Het plaatje klopt uiteraard niet helemaal: de meeste wagens zijn ondertussen uitgedoofd en de kans dat de relschoppende Parijse jongeren naar in your face-gitaarmuziek luisteren, is uiterst klein, al weet je uiteraard nooit. Desalniettemin komt de debuutplaat van HushPuppies op het goede moment. Denk aan uitzendingen van De Prehistorie, waar beelden van oproer en rellen steevast begeleid worden door de opwindenste muziek van dat moment. Als er ooit een uitzending gemaakt wordt waarin de rellen in Parijs van afgelopen maanden aan bod komen, weten wij al welke muziek op de geluidsband zal staan.
"Packt Up Like Sardines In A Crush Tin Box", het tweede nummer van The Trap was de eerste song van dit album die ons een adrenalinestoot van jewelste gaf. Ongelukkigerwijze zaten we net achter het stuur toen we het nummer voor het eerst hoorden. Muziek klinkt nergens zo goed als in de wagen, en meedrummen op je stuur, tot daar aan toe, maar dat overdonderende muziek ons ook altijd het gaspedaal dieper doet induwen is een vervelend bijverschijnsel in tijden waarin er meer flitspalen dan bomen langs de weg staan.
Op veel medeleven van The Trap hoeven we niet te rekenen. Elk volgend nummer neemt je meer in zijn greep, als was je onder invloed van een duistere macht. Bij "You’re Gonna Say Yeah!" hebben we ons raampje al volledig naar beneden gedraaid om, een gebalde vuist naar buiten gestoken, luidruchtig de muziek meekelend de binnenstad in te rijden. De compromisloosheid die de nummers uitstralen heeft zo zijn oorsprong: HushPuppies is, ondanks de ietwat softe naam, een groep van het take it or leave it-principe. Gitarist Cyrille Sudraud en drummer Frank Pompidor zochten na hun avontuur bij garagefenomeen Likyds (herinner u hun ’hit’ "Marbu Dorada") een nieuwe band bij elkaar. De kandidaten moesten niet alleen muzikaal bij het duo passen, ze moesten ook hun Wodka-ansjovisbrouwsel overleven.
Het resultaat van deze test is een quintet dat sterk in zijn schoenen staat en dertien strakke nummers uit zijn mouw schudt. Zelfs in de rustigere songs, zoals het wonderlijke "Marthelot ’n’ Clavencine", hoor je nog de gedrevenheid van deze jonge wolven. Geen half werk bij HushPuppies, zoveel is duidelijk. En nu hier met die brandbom!
