"The Broadcast vision is the meeting of human emotions in the electronic world," laat zangeres Trish Keenan ons weten. Man versus machine, het ondertussen meer dan 25 jaar oude concept van de elektronicapioniers van Kraftwerk, blijft intrigeren en inspireren. Een betere titel dan Tender Buttons had Broadcast dan ook niet kunnen bedenken voor zijn nieuwe plaat. Want hoe machinaal — en ondertussen digitaal — de knoppen ook zijn, het is de mens die ze beroert.
Eerlijk is eerlijk: dit is het eerste Broadcast album dat we aandachtig hebben beluisterd. Voorgangers The Noise Made By People en HaHa Sound werden, waarschijnlijk onterecht, naar de prullenmand verwezen omdat ze ons niet onmiddellijk konden bekoren. Tender Buttons kon dat overigens ook niet meteen. Het is in eerste instantie namelijk een beetje zoeken naar melodie en schoonheid. Vreemd, want als je eenmaal door de noise tapijten heen bent gekropen, ontdek je een lichtjes surrealistische, maar niettemin poppy droomwereld waarin het zeer aangenaam verdwalen is.
Broadcast is tegenwoordig afgeslankt tot het duo Trish Keenan/James Cargill. (Nu we het hier neerschrijven, bedenken we ons dat Trish ook gezien kan worden als de ’tender’ zijde van Broadcast, terwijl James de ’button’ is.) Keenans stem doet een beetje denken aan die van Cranberries-frontvrouw Dolores. Laat dat u echter niet afschrikken. Dit elfje klinkt een stuk ongrijpbaarder en breekbaarder dan de doorsnee poprockchick. Ingewijden weten dan ook dat Broadcast eerder in dezelfde smalle steegjes als Stereolab vertoeft, dan op de lelijke, afgevlakte banen waarlangs de popidoolgrootwarenhuizen en rocksterfabrieken zich bevinden.
Laat een ding wel klaar en duidelijk zijn: Broadcast maakt pop. Een song duurt gemiddeld een drietal minuten en bevat doorgaans strofes en een refrein. Het is echter geen marketingproduct, zoals de meeste aanvoerders van de hitlijsten tegenwoordig. De scherpe randjes zijn er zodoende niet afgevijld door een of andere muziekmakelaar. Dit is eerlijke muziek. Met assistentie van hypnotiserende gitaren, vaak verrukkelijke basriffs, zoemende en knisperende elektronica en natuurlijk Keenans aparte maar wonderlijke stem weet Broadcast echt te raken.
Enkele persoonlijke favorieten zijn single "America’s Boy", het van een zalige bas voorziene "Corporeal" en het radiovriendelijke ’Michael’. Echte tegenvallers zijn er overigens niet te vinden op Tender Buttons. Het feit dat alle nummers in dezelfde lijn liggen heeft daar zeker mee te maken. En dat is tevens het enige minpuntje aan dit fijne plaatje. Wat meer afwisseling had misschien geen kwaad gekund. Maar misschien ook wel, want voor hetzelfde geld vloog het duo dan uit de bocht.
Broadcast wijkt flink af van de futuristische elektronica en avant-garde hiphop die het immer inventieve warp label doorgaans serveert. Op die manier is het een vreemde eend in een al even vreemde bijt. Laat dat echter geen bezwaar zijn om deze donkere dagen te voorzien van de prachtig herfstsoundtrack die Tender Buttons is.
