Alt.coutry, het is een van de zovele subgenres die in de jaren negentig de kop opstaken en die ook nu nog af en toe een pareltje voortbrengen. Daar is uiteraard niets op tegen, behalve dan misschien tegen de drang om voor zowat elke nieuwe plaat een nieuw genre te bedenken. Een nieuwste worp in dit genre is Arizona Amp And Alternator, een vondst van Giant Sand-opperhoofd Howe Gelb.
Arizona Amp And Alternator is geen groep. Althans, de groep heeft geen leden, zo stelt de groep zelf. Daar valt iets voor te zeggen, aangezien Arizona Amp And Alternator vooral het speeltje is van Howe Gelb. De man wordt echter bijgestaan door een hele serie gastmuzikanten. En die zijn niet van de minsten: Matt Ward verzorgt een tweede stem op een van de nummers, Jeremy Gara van Arcade Fire drumt op afsluiter "The Leaving You" en de jongens van Grandaddy zorgen voor aanvulling op "Low Spark Of High Heeled Boys", "Talula And The Last Straw" en onze persoonlijke favoriet "Bottom Of The Barrel". Daarnaast liet Howe drie Deense deernen aanrukken om voor achtergrondvocalen te zorgen. Het zal de creatieve sfeer in de studio alleen maar ten goede gekomen zijn.
Met zulke ingrediënten kan een plaat alleen maar geslaagd zijn, concludeert u? Was het maar waar. Arizona Amp And Alternator is zeker geen slecht album, maar gaat gebukt onder langdradigheid en, erger nog, eentonigheid. Van de achttien nummers op de plaat konden er zeker zes achterwege gelaten worden, of desnoods als e.p. uitgebracht worden. Op die manier had de plaat heel wat overtuigender geklonken. Waarom is het bijvoorbeeld nodig op één album vier titeltracks te zetten? Het is best origineel, maar daarom is het nog niet goed.
Maar laten we — voor u Arizona Amp And Alternator helemaal afschrijft — focussen op wat wel de moeite waard is. "Blue Blue Marble Girl" bijvoorbeeld, een heerlijk zondagvoormiddagnummer, zo’n song waarbij het zalig ontwaken is. De zware stem van Gelb, een engelachtige vrouwenstem op de achtergrond, een subtiele piano en af en toe een stoorzendergitaar erdoor: meer hebben we niet nodig om een glimlach op ons gezicht te toveren.
Ook "Loretta And The Insect World" behoort tot de meest onthoudenswaardige nummers op de plaat. Het is een nummer waarin Gelb zelfs aan stemvervorming doet, wat volgens ons — al hebben we uiteraard niet gedoctoreerd op de materie — een nieuwigheid is in het alt.countrygenre. Misschien dringt zich hier wel een nieuw genre op? Wat er ook van zij, Arizona Amp And Alternator is ondanks zijn overdreven lengte een mooie plaat. Voor Howe Gelb-fans is er trouwens nog meer goed nieuws: in het voorjaar verschijnt er een nieuwe plaat van Giant Sand, opgenomen met de hulp van een Canadees gospelkoor. Hallelujah!
