Grant Moff Tarkin :: Age Old Moods
Norma :: United Hairlines

Debuut-ep’s, wij zijn er dol op. Enkele nummers waarmee je een groep leert kennen en vervolgens reikhalzend begint uit te kijken naar een full-cd (het SexMachines-scenario, zeven jaar na de ep nog steeds geen album) of waardoor je je walgend afkeert van de band in kwestie (we noemen beleefdheidshalve geen namen). Deze week vielen er zomaar even twee (2!) ep’s in onze bus.

Het eerste schijfje dat we aan onze speler toevertrouwden, is Age Old Moods van Grant Moff Tarkin. De band kennen we al dankzij hun lichtelijk fantastische live-reputatie. Wie Grant Moff Tarkin ooit live zag, is verkocht. Weinig rockgroepen staan met zoveel bezieling op het podium als deze band. Grant Moff Tarking gaat er voor meer dan 100% voor, doordeweeks is geen optie voor deze groep. Het engelengezang van Julax Johnson neemt je mee naar hemelse hoogten, terwijl de gitaar van Huddie Rawk je naar diepe duisternis meesleept. De perfecte kruising tussen hippie en slacker, dat is Grant Moff Tarkin op het podium.

Blijft de intensiteit op plaat overeind? Een volmondige ’ja’ is het antwoord op deze vraag, zij het wel dat Grant Moff Tarkin live meer buiten de lijntjes kleurt, al hoeft dat geen nadeel te zijn. Op Age Old Moods lijkt de hippie-kant meer naar voren te komen, wat nog niet wil zeggen dat er geen plaats meer is voor een ontsporing zo nu en dan. "Attill’uh Mick" is behoorlijk edgy en ook het titelnummer hoeft qua intensiteit niet onder te doen. Een full-cd van dit gezelschap zien wij dus zeker zitten.

Bij voormalig Rock Rally-finalisten Norma zijn we nog niet helemaal overtuigd van de nood aan een full-cd. United Hairlines klinkt net iets te vlak om ons helemaal wild te maken van de band. Al zijn we wel bevooroordeeld en kunnen we daarom niet overlopen van enthousiasme voor dit album. Dat zit zo: niemand minder dan de legendarische producer Jack Endino bood aan om voor een belachelijk lage prijs naar Aarschot af te zakken om de band te producen, maar — en zet je schrap! — de band weigert beleefd en neemt Australiër Peter Crosbie als producer in dienst. Een daad waar wij van wakker gelegen hebben, ons afvragend of die drie van Norma ze wel alle vijf op een rij hebben, en waardoor het hoogstwaarschijnlijk komt dat we onszelf moeten forceren om echt objectief te zijn over United Hairlines.

Want, het moet gezegd, "Iceland" klinkt heerlijk harmonieus, "Waiting For A Bang" rockt best lekker en zo zouden we dus kunnen stellen dat United Hairlines een niet onaardige debuut-ep is, verre van zelfs. Blijft alleen de spookgedachte dat alles zoveel beter had kunnen zijn, mocht onze eigenste knoppenheld Jack Endino aan dit plaatje meegewerkt hebben. Een volgende keer misschien?

http://www.grantmofftarkin.be
http://www.normanoise.com
http://www.grantmofftarkin.be

verwant

aanraders

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

The Slow Show :: Subtle Love

Eigenlijk had The Slow Shows daags na verschijnen van...

Goes & Goes :: Nie Gezeverd

Bestaat er zoiets als blues uit Vlaamse klei getrokken?...

Public Service Broadcasting :: This New Noise

Geef J. Willgoose, Esq. een oubollig onderwerp en hij...

recent

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

test

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

Nicolas Barral :: Als de fado weerklinkt

De periode Salazar is een donkere bladzijde in de...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in