Straks opent Klapstuk, het internationale festival voor hedendaagse dans in Leuven, haar twaalfde editie. Na de vorige editie, waarop de grenzen van de dans en de performancekunst werden afgetast, was op vele lippen al de vraag te lezen "is dit nog dans?", dit jaar zal dat niet anders zijn. Naast video, film en beeldende kunst is er immers ook een uitgebreid luik muziek aan Klapstuk #12 verbonden. Daarvoor ging het festival in zee met het gerenommeerde elektronische label Morr Music.
Dat het festival zich met elke editie meer vertakt in alle mogelijke richtingen was al na de vorige editie duidelijk. Curator Jerôme Bel lette niet op welke schotten dan ook, en de voorstellingen op Klapstuk #11 gingen dan ook alle richtingen uit met opvallend veel invloeden uit de populaire cultuur. Het waren twee elementen die het festival naar haar twaalfde editie meenam.
Klapstuk #12 openbaart zich dan ook als een netwerk van verbanden, samenwerkingen en linken: artiesten uit één discipline gaan de dialoog aan met die uit een andere, gezichten die je op de planken ziet, keren wat later terug op het scherm of in een performance. Of een muzikant schrijft plots een soundtrack voor een tentoonstelling. Een festival als een spinnenweb dus, waar iedereen elkaar tegenkomt of met enkele snelle lijnen met elkaar verbonden blijkt.
Het is een functie die te vergelijken is met die van een muzieklabel. Zeker in de wereld van de alternatieve elektronica hebben de kleine platenfirma’s een sterke identiteit, die zich uit als een netwerk van verbanden. Dat drukt zich uit in hoesjes die allemaal door dezelfde vormgever worden gecreëerd, samenwerkingen en cross-overs tussen de verschillende artiesten, en een duidelijk herkenbare muzikale lijn. Een label als Touch komt dan al snel voor het geestesoog, maar ook het Berlijnse Morr Music is er zo een. De goede band tussen STUK en het label indachtig (het Leuvense kunstencentrum was onder andere gast voor de eerste optredens van Styrofoam en diverse labelnights), lag een samenwerking voor de hand.
Er is immers nog die andere overeenkomst tussen label en festival: net zoals performanceartiesten de laatste jaren meer en meer elementen uit de populaire cultuur in hun kunst opnamen, zo waren de artiesten uit de Morr Music-stal de eersten die er in slaagden abstracte elektronica met de structuren van een popsong te verzoenen.
Ook voor goddeau is die band tussen vernieuwende cultuur die zich toch niet afsluit voor de wereld rond haar erg belangrijk: nieuwe geluiden naar een groter publiek brengen, zoals Morr dat doet, is het doel. Om daar eens deftig werk van te maken, stellen we u het Berlijnse label en haar voorgeschiedenis op de volgende pagina’s uitvoerig voor. Tijdens het festival wordt dit dossier nog uitgebreid met verdere interviews met de hoofdrolspelers van het label.
