Americana uit Nederland. Net als je denkt dat je ondertussen alles wel gehad hebt, krijg je dat op je bord. En hoewel americana uit Nederland net zo geloofwaardig klinkt als een hardrockplaat van Dana Winner, is het resultaat lang niet slecht.
Laten we je om te beginnen even van enkele elementaire feiten op de hoogte brengen, zodat je vanavond op café weer met muzikale kennis kan uitpakken en iedereen met verstomming kan slaan. Dyzack is niet alleen de naam van de band, maar ook van de man achter de band. Die man heet uiteraard niet echt Dyzack, wat dacht je nu, op zijn paspoort staat heel gewoon Erik Hofland. Maar Dyzack klinkt uiteraad wat mysterieuzer, internationaler en — indien in het juiste lettertype op een hoesje afgedrukt — muzikaler.
Deze Dyzack liet voor het eerst van zich horen in 1997. Dat jaar overdonderde hij het publiek van Crossing Border en sleepte hij een platencontract in de wacht. Daar kwamen — raar maar waar — platen van. En optredens, onder andere in het voorprogramma van dEUS, maar ook op het South By Southwest festival in Austin, Texas en op de CMJ Music Marathon in New York.
Na diverse andere avonturen, zoals fungeren als voorprogramma van Anouk en het componeren van muziek voor een kinderdansvoorstelling, ligt nu eindelijk het derde album van Dyzack in de winkelrekken. Somewhere There’s A Monkey Laughing heet het schijfje, en Dyzack heeft deze keer alles in eigen handen genomen: hij verzorgde zelf de productie én bracht de plaat op z’n eigen label uit. En waarom ook niet. Dyzack mag terecht trots zijn op dit nieuwe album. Ondanks de vloedgolf aan americana-platen die ons de laatste tijd lijkt te overspoelen, is dit een album dat er uit springt. Dyzack heeft een unieke stem en kan nummers schrijven. Twee troeven die een artiest zelden windeieren gelegd hebben.
Luister maar eens naar "Schmalzy Heaven", en hoor hoe de intro je meesleept naar een verlaten woestijnlandschap. Je ziet in de avondschemering een trein heel in de verte kleiner worden. Tot Dyzacks stem weerklinkt en we hem horen vragen — nee, smeken — zijn ziel te redden. Als luisteraar wil je dat best wel doen, de vraag is alleen: hoe? De wanhoop is echter van korte duur: opvolger "Oh Susanne" straalt heel wat vrolijkheid uit en doet je denken dat je op het soort volksfeest beland bent waar het de normaalste zaak van de wereld is schoten in de lucht te lossen.
Lijkt dat allemaal niet veel op country, wordt hier en daar al gevraagd, met een blik in de ogen alsof je de enige zwarte bent in een gezelschap dat zich in witte lakens gehuld heeft en een galg aan het rechttrekken is. Welnee, wat een onterechte angst weeral. Somewhere There Is A Monkey Laughing is alles behalve een redneckplaat en van John Denver is geen spoor te bekennen. Dyzack is het soort singer songwriter die qua sfeer aan foute country-toestanden doet denken, maar die muzikaal vele stappen verder staat. Schaf dus zonder vrees Somewhere There Is A Monkey Laughing aan en laat je meenemen op een boeiende muzikale ontdekkingstocht.
