Nu zijn speelkameraadje van Super Collider, Jamie Lidell, op eigen houtje furore maakt in de muziekbusiness, komt Cristian Vogel ook zelf weer op de proppen met een soloproject. Geen probleem voor de man trouwens. Dit is al zijn tiende album, dus hij kent het klappen van de zweep.
Vogel doet al jaren stilletjes zijn eigenzinnige ding in het nog steeds uitdijende elektronica-universum. Op Station 55 exploreert hij de melkwegen die hij jaren geleden is ingeslagen verder. Een typische Vogelplaat dus; onvoorspelbaar, origineel en lichtjes gestoord. U bent dus gewaarschuwd: dit is geen licht verteerbare kost. Het heeft ons dan ook heel wat luisterbeurten gekost voor Station 55 ons wist te overtuigen. Dit is en blijft voer voor de doorgewinterde elektronicafreak. Vogel schuift alle barrières netjes opzij en experimenteert er zoals gewoonlijk vrolijk op los.
Het gejaagde "Typewriter Of The Dead" vat meteen de juiste toon voor dit redelijk donkere album. Angstwekkende soundscapes en macabere kriebelgeluidjes kruipen onder je huid, om later op het album nog enkele keren terug aan de oppervlakte te komen. Nummer twee, "The Time Lock" combineert funk en hiphop op onnavolgbare wijze. Ergens doet dit zelfs aan the Prodigy denken en toch ook weer helemaal niet. Onnavolgbaar… we zeiden het al.
"1968.Holes." wint met overtuiging de titel ’meest geflipte single van het jaar’. Kevin Blechdom voorziet deze brok rauwe electro-punk-techno-funk van een falsetstem waar de nichten van Scissor Sisters een puntje aan kunnen zuigen. Toegegeven, op een nuchtere maag is dit niet echt te pruimen. Het haast tien minuten durende "On The Line" begint zo mogelijk nog benauwder dan "Typewriter…". Al vraagt u zich misschien af waarom iemand dit soort vervelende priegelgeluidjes op cd zou zetten. Maar als u van krakende modemgeluidjes en digitale glitch à la Autechre en Fennesz houdt, krijgt dit plaatje u ook wel om zijn vinger gedraaid.
Andere uitschieters zijn het gezapig voortkabbelende en funky "Neon Underground", het pulserende "Turn On, Tune In, Drown Out" met vocals van Franz Treichler (The Young Gods), en afsluiter "Lovelights", waarin Vogel zowaar een gitaar bovenhaalt.
We zeiden het al eerder: dit materiaal is niet voor iedereen weggelegd. Vogel is een geluidsfetisjist en drijft zijn experimenteerdrang redelijk ver door. Als u echter wel te vinden bent voor klikjes, bliepjes en kraakjes op een bedje van droge electrofunk, moet u Station 55 zeker een kans geven.
