“Wat ik ook doe, ik zal altijd afgerekend worden op ‘Gemini'”,
vertelde Sven Van Hees in een interview naar aanleiding van zijn
pas verschenen ‘Synesthesia’. Om de muzikale positie van Van Hees’
derde te schetsen, kunnen we nochtans niet anders dan ook verwijzen
naar ‘Calypso’, z’n vorige album. Synesthesia plaatst zich namelijk
pal tussen beiden, de hete, sexy downtempo van ‘Gemini’ versmolten
met de rauwe, maar al even hete grooves uit Calypso. De titel van
dit nieuwe album verwijst naar het horen van kleuren. Hoewel hij al
jaren met muziek bezig is en eerder al merkte dat hij muziek in
kleuren dacht, is Van Hees er nog maar pas achter gekomen dat dit
horen in kleuren vrij uitzonderlijk is en kwam hij, dankzij een
professor die een interview met hem las in Humo, de naam van het
fenomeen te weten: synesthesie. Volgens Sven Van Hees is
‘Synesthesia’ dus een kennismaking met een trip door zijn hoofd,
waarbij elk nummer een andere kleur heeft.
Persoonlijk heb ik de gave niet, althans niet in nuchtere toestand,
om muziek in kleuren te zien, dus kunnen we ons enkel baseren op de
muziek om mee te gaan op de trip door het hoofd van Van Hees. Na
enkele luisterbeurten besef je dan dat het er daar behoorlijk
rustig en sexy aan toe gaat, af en toe onderbroken door een vreemde
of overbodige gedachte die z’n eigen weg gaat. Sexy en zomers,
zoals tijdens de schitterende openingstrack ‘The Sun Goes Down’ of
het funky ‘Eneas’, beide met de vocale steun van de Nederlandse Lex
Empress. Rustig ook, want dit is geen muziek die veel aandacht
vraagt. Het is een hele opgave als recensent om deze cd in één ruk
uit te luisteren, zonder je gedachten te laten afdwalen naar verre,
zonnigere oorden. Op dat vlak is het album dus weer bijzonder
geslaagd. Sven Van Hees levert nog maar eens een soundtrack bij een
zomer vol zwembad, barbecue, koude drank, mooie vrouwen en
gedachten op nul. Ideaal dus voor dit veel te hete weer.
In tegenstelling tot de vorige albums speelde Sven Van Hees’
huisorkest The Svengali Squad alle muziek in. Dit zegt zowel iets
over de kwaliteit van Van Hees’ samplekunsten als van de band. De
band levert een heel mooie prestatie af, al hebben ze soms wel de
drang om zich iets te opvallend te manifesteren in solo’s: die
vreemde, overbodige gedachten waar we het over hadden. Als ze dat
een beetje achterwege laten bij de volgende albums, mag hij er
gerust vlak voor elke zomer één maken en begin ik morgen met de
aanleg van een tropisch strand in m’n tuin.
