Heel lang geleden, in een melkwegstelsel hier heel ver vandaan, was er een planeet waarop onvervalste indierock het mooie weer mocht maken. Het was een planeet waarop oppernerds als Cuomo Rivers en Ben Folds de scepter mochten zwaaien, en waarin al de hippe revivalbands van vandaag het levenslicht nog lang niet hadden gezien. Plots werd deze wereld overschaduwd, maar haar voorvechters zouden tot op de dag van vandaag pogingen blijven ondernemen om een weg terug naar het licht te vinden. Ook Ben Folds ontloopt die verantwoordelijkheid niet.
Neen, het brein achter het ter ziele gegane Ben Folds Five heeft het bijltje er nog lang niet bij neergelegd. Ben Folds’ solocarrière ging vier jaar geleden van start met Rockin’ The Suburbs, dat al vrij snel door de liveplaat Ben Folds Live werd opgevolgd. Alsof dat nog niet volstond, startte hij ook nog even een zijproject op (The Bens, samen met Ben Kweller en Ben Lee) en gaf hij William Shatner’s nieuwste plaat muzikaal vorm. Als bij wonder vond hij ook nog de tijd om aan de nieuwe plaat te werken.
Songs For Silverman is een reactie op een vorige reactie geworden. Toen Ben Folds vier jaar geleden solo ging, was hij ervan overtuigd met het verleden te moeten breken, wat tot uiting kwam in Rockin’ The Suburbs, waarop er gitaren te horen waren, als symbool voor zijn breuk met het gitaarloze Ben Folds Five. Dat een mens zijn roots nooit volledig in de steek kan laten mag bij deze nog maar eens blijken, want voor Songs For Silverman werd de gitaar weer veilig in de kast opgeborgen, om de piano nog eens welig te laten overheersen.
Dat dit veel herinneringen aan Ben Folds Five oproept is niet verwonderlijk: Songs For Silverman keert terug naar de tijd van Ben Folds Five’s Whatever & Ever Amen, bekend van grote klassiekers als "Brick", "Kate" en "The Battle Of Who Could Care Less". Stuk voor stuk prachtige songs, waarvan de lyrics door de loodzware piano nóg beter tot hun recht komen.
Ben Folds heeft de kunst de perfecte verhalende song te schrijven dan ook altijd perfect onder de knie gehad: hij schrijft songs die volledige verhalen lijken te vertellen, maar toch nog genoeg ruimte over laten voor eigen suggestie en interpretatie, waardoor de luisteraar de verhalen met zijn eigen ervaringen kan aanvullen. Wie weet er bijvoorbeeld waar "Brick" écht om draait? Folds schreef de song naar aanleiding van een jeugdvriendin die werd verplicht abortus te plegen, maar de luisteraar herkent er evengoed zijn eigen liefdesverdriet in.
De nieuwe single "Landed" is ook een mooi voorbeeld van zo’n song. "Landed" vertelt het verhaal van een ex die de brieven die een verre vriend aan Folds schreef voor hem verzweeg, maar je zou er net zo goed een song over een gebroken relatie in kunnen horen. Wie de details wil kennen, raden we aan de gelimiteerde versie, die een dvd met een gedetailleerde documentaire hierover bevat, aan te schaffen.
Maar laat ons een tipje van de sluier oplichten: "Bastard" behandelt het thema van de wijsheid, "Trusted" gaat over wantrouwen en "Give Judy My Notice" beschrijft de uitputtingsslag van een moeilijke relatie. Niets waar een mens meteen gelukkig van wordt, al maakt Ben Folds’ troostende stem er wel altijd iets speciaals van.
Al met al staat er op Songs For Silverman toch nog een song die weinig aan de verbeelding overlaat, namelijk "Gracie", dat Folds voor zijn dochter schreef. In de documentaire legt hij uit waarom: hij was dit aan haar verplicht omdat hij op Rockin’ The Suburbs ook al een song ("Still Fighting It") aan zijn zoon had opgedragen.
Niet dat het stoort. Folds is immers té geniaal om zijn creativiteit tot een stoorfactor te laten verworden. Merk bijvoorbeeld op hoe "Jesusland" aan Simon & Garfunkel doet denken, terwijl het nummer toch perfect binnen Folds’ spectrum past. Hier geraken enkel de Groten ongestraft mee weg.
Maar dient Ben Folds eigenlijk nog wel aangeprezen te worden? Misschien als de uitzondering die de regel bevestigt? Veel artiesten die solo gaan, scheren na de split immers nooit meer echte, hoge toppen en dreigen zich alleen maar belachelijk te maken. Dat is buiten Ben Folds gerekend, die met Songs For Silverman een pracht van een plaat heeft gebaard.
