Een paar weken geleden kreeg ik bijna een metalen rek op mijn
donder. Het ding kreunde al jaren onder het gewicht van een véél te
zware encyclopedie en opbergmappen met knipsels van mijn muzikale
en literaire idolen. Het rek helde vervaarlijk over richting mijn
bed; het leed geen twijfel dat het hele gedoe me eerder vroeg dan
laat zou verrassen in mijn slaap. Een grote schoonmaak was
onvermijdelijk: rek leegmaken, moeren opnieuw aandraaien en alles
weer mooi stapelen. Ik ga niet in detail treden en uitweiden over
wat ik terugvond, maar één ding wil ik u toch niet onthouden: een
schoendoos met oude foto’s van toen onze Markus nog een Markusje
was. Foto’s van gezinsuitstappen naar de watervallen van Coo,
Bokrijk, de Antwerpse Zoo, de Citadel van Dinant, … Enfin, u kent
die bestemmingen zelf ook wel uit uw kinderjaren, de tijd dat het
leven nog zoveel eenvoudiger leek, we nog niet gebukt gingen onder
maatschappelijke druk en verplichtingen en het elke dag mooi weer
leek. Uitgerekend in diezelfde week hoorde ik voor het eerst de cd
‘We Radio Anderson’ van het Nederlandse Anderson. De link tussen
Anderson en mijn oude foto’s is gauw gelegd: toen ik de liedjes van
deze debuutplaat voor het eerst hoorde, moest ik meteen terugdenken
aan de ’tijd van toen’, toen het leven dus, enzovoort enzoverder…
Maar wie is Anderson? Waar komen ze vandaan en waarom zouden wij
het niet meer dan rechtvaardig vinden indien hun eersteling een
plaatsje zou krijgen in uw cd-collectie?
Anderson is een duo, afkomstig uit het zuiden van Nederland. Bas
van Nienes en Jeroen van der Werken zingen, spelen gitaar en
synthesizer en durven om het geheel wat op te smukken hun
composities wel eens met de laptop bewerken. Ze koppelen
traditioneel songschrijverschap dan ook met gemak aan de in deze
21ste eeuw haast obligate elektronische geluiden.
Die elektronica was er tijdens de eerste optredens nog niet bij. De
heren bedienden zich enkel van hun stem, hun akoestische gitaren en
hun mooie luisterliedjes. De groep trok met een ‘ambachtelijk
vervaardigde’ demo de aandacht van het fijne Volkoren en mocht
zelfs twee songs leveren voor labelsampler ‘Het dagelijks brood’.
In 2004 (de twee hadden toen nauwelijks live ervaring) won Anderson
de Grote Prijs van Zuid-Holland en de Publieksprijs in de Grote
Prijs van Nederland, steeds in de categorie singer-songwriter.
Anderson is intussen uitgegroeid tot een graag geziene (en
gehoorde) gast op Nederlandse, Duitse, Deense en Zweedse podia, en
met de hulp van Minco Eggersman (The
Spirit That Guides Us, At The
Close of Every Day, ME), Martijn Groeneveld (Face Tomorrow) en
René de Vries (This Beautiful Mess) werd de eerste langspeler
ingeblikt.
De basis voor de songs op ‘We Radio Anderson’ bestaat – daar gaan
we gezien de ontstaansgeschiedenis toch van uit – uit akoestische,
tweestemmige liedjes, zoals we die ook kennen van Kings of Convenience (en met
terugwerkende kracht Simon en Garfunkel). Het is dan ook geen
toeval dat van Nienes en van der Werken met het Noorse duo wordt
vergeleken. De Kings zijn echter een beginpunt, de elf songs op de
plaat hebben sinds hun ontstaan blijkbaar nog een hele weg
afgelegd. Zo zweven er dus zalige plukjes elektronica doorheen de
liedjes, die meestal ook nog gestut worden door allerminst
opdringerige beatjes. Anderson doet ons met andere woorden even
vaak denken aan Air (wanneer ze
beide voetjes op de grond houden en niet gaan zweven), The Postal Service, Bauer, zelfs Spinvis
en af en toe aan onze eigen Zita
Swoon. De muziek is zacht, sfeervol, het ene moment dromerig,
dan weer een beetje melancholisch.
Heel wat liedjes verwijzen naar autorijden of reizen, zoals ‘Get in
the Car’, ‘Passenger’, ‘To Drive or Not to Drive’. Afgaande op
titels en teksten zou je dus kunnen denken dat ‘We Radio Anderson’
bedoeld was als conceptplaat. Of dit ook echt de bedoeling van
Anderson was, betwijfelen wij ten zeerste, wel is het zo dat de
muziek die het duo voortbrengt een ideale soundtrack is voor
wanneer je met de wagen, met het hele gezin, een daguitstap maakt
naar pakweg de watervallen van Coo, Bokrijk, de Zoo of de Citadel
van Dinant.
‘We Radio Anderson’ is met andere woorden een erg fijn debuut. Nog
geen klassieker in wording, maar als deze twee op deze weg
voortgaan, ligt dat in de (nabije) toekomst zeker in het bereik!
