Er zijn nog zekerheden in het leven: de sossen vieren 1 mei, Bert Anciaux dreigt ermee uit de regering te stappen, Brussel-Halle-Vilvoorde wordt ondanks alle ronkende verklaringen niet gesplitst en ’t Hof van Commerce brengt weer een knaller uit. Wat zou een mens er toch zonder zijn?
We hebben altijd al van Vlaamse hiphop gehouden, zelfs toen het nog geen zekerheid was. Toen we in 1998 nog schuchter aan onze hippere vrienden en familieleden vertelden dat we En In Izzegem aangeschaft hadden, werd dan ook met een zekere nieuwsgierigheid gereageerd. De hele heisa die echter kort daarna ontstond tussen fans van ’t Hof en het Mechelse ABN was te gek om los te lopen. Fans vergaloppeerden zich weergaloos in het claimen van credibility and realness terwijl de pers smalend over het fenomeen Frithop sprak.
Maar ’t Hof bleef niet bij de pakken zitten en bracht een jaar later het zwaar onderschatte Herman uit dat door zijn ernstige ondertoon paradoxaal genoeg te licht gevonden werd. Filip Kowlier ontpopte zich tot liedjestroubadour en Dj 4t4 stortte zich opnieuw in alle projecten terwijl Buyse de vergetelheid indook. Rocky 7 sloeg dan ook in als een bom. Na drie jaar stilte hoorden we een hernieuwde, funky ’t Hof Van Commerce. In de beste hiphoptraditie riepen ze zichzelf uit tot de besten aller tijden en dankzij Kowliers solosucces was zelfs het voor velen onverstaanbare Izegems geen struikelblok meer.
Ezoa en niet anders windt er al evenmin doekjes om. De vooruitgeschoven single Niemand grodder plundert intelligent de old skool- traditie en maakt duidelijk dat muzikaal de lijn van Rocky 7 voortgezet wordt. "Oed under grjid" laat dan ook de drums rollen waarna een funky gitaarlick het album voor geopend klaart. "Eén op vier stemt op Vlaams Blok (…) ’k zen beschaamd voor drie" laat Buyse zonder omhaal weten. De fans worden dan weer bedankt in "Zonder fans gin bands", maar niet zonder met een vette knipoog op te merken dat ’t Hof en andere bands de saaie levens van hun fans wel aangenamer maken.
"Es da gel in u hoar? Nie, da’s charcuterie" blijft nog altijd ons favoriete zinnetje in het swingende "Jaloes waarin Buyse en Kowlier niet alleen hun concurrenten een veeg uit de pan geven maar ook andere onverlaten die in hun weg staan. Op het al even swingende "Achter 8 joar" wordt niet alleen teruggeblikt op de hele geschiedenis, maar wordt ook naar de toekomst gekeken: "We zin ’t nog altijd zitten" laat Buyse dan ook zelfverzekerd weten.
"Skit Omoage (en kopt drip)" is de eerste van verschillende skits die op het album staan. Waar deze tussenstukjes op de meeste albums tot irriterende zelfverheerlijkingen leidden of tot machistisch geënsceneerde schietpartijen, worden ze hier omgetoverd tot de hilarisch idiote Deutsche Welle-pastische "20 frang da aufgeplakt", het mislukte levenslied "Van de fakteur" of het Baltische "Borstj" met lazy Horse.
Op "Leegaert", de superslome tegenhanger van "Dikkenekke" (Rocky 7) is dan weer een gastrol voor Brahim weggelegd. Misschien doet het onze credibility geen goed maar de man zet een prachtrol neer in het nummer. Het nummer wordt overigens gevolgd door het snelle "Super commerce bros" waaraan Peter Lesage en Nina Babet meewerkten. Ook TLP (noblesse oblige), Balo (ex-Starflam), Gabriel Rios en Riemeloare (De Nihilisten) krijgen een gastrol op "In de rayoeng" waarbij TLP nog vettiger dan anders uit de hoek komt. De man moet dringend eens aan goddeau’s eigenste pornokoning Jurgen Dignef worden voorgesteld.
Ezoa en niet anders is de definitieve bevestiging van het ’t Hof van Commerce als een volwaardige hiphopgroep. Kon men En in Izzegem nog als een grap of Herman als een krampachtige poging om ernstig over te komen afdoen, dan was Rocky 7 een schot in de roos. Ezoa en niet anders bewijst dat het geen toevalstreffer was en geeft hopelijk niet alleen aan ’t Hof maar ook aan de Vlaamse hiphop de status die het verdient.
