Door de groeiende belangstelling voor de garage zijn er de jongste jaren ook een aantal Japanse rock ’n roll-monsters uit de underground omhoog gerezen. Eén van die bands is het Dynamite Masters Blues Quartet, kortweg het DMBQ, dat via het Canadese garagelabel Estrus de weg naar de Westerse beschaving vond.
Wie met The 5, 6, 7, 8’s of Electric Eel Shock vertrouwd is, kent het effect van het erbarmelijk slechte Engels uit Japan op de ruige AC/DC gitaren wel: het is humor waar zelf The Darkness het loodje tegen mag leggen. Geen mens die het over de relevantie van deze bands heeft, maar ondertussen worden de lachspieren nog eens goed gespannen.
Met het Dynamic Masters Blues Quartet mogen we eindelijk eens een Japanse garageband verwelkomen die niet in dat rijtje past. De groep doet zich niet voor als een bende grappige, gebrekkige buitenlanders, maar smijt ons uit de kluiten gewassen songs in het gezicht, die bol staan van eindeloze solo’s die bovendien mooi overgaan in elkaar om zo te eindigen in een orgie van overheerlijk gitaargeweld.
Het Dynamic Masters Blues Quartet moet het vooral van die muzikale hoogstandjes hebben, want op tekstueel vlak heeft de groep wel heel weinig te vertellen. Tot meer dan een "Ooohhh", een "Aaahhh" of een "Yeah" komt het vaak niet, en als dat wel al eens het geval is, dan mag je nog flink wat moeite doen om er iets van te verstaan.
Stiekem maakt het Dynamic Masters Blues Quartet daarmee een belangrijk statement: dat veel garagebands tegenwoordig muzikaal weinig te vertellen hebben en daarom maar via de lyrics de meubels trachten te redden. Het Dynamic Masters Blues Quartet plaatst zich in de hoek van het alternatief: de muziek moet spreken en de stem dient deze vanuit de achtergrond aan te vullen.
Blijkbaar vond het Dynamic Masters Blues Quartet die opdracht nog niet moeilijk genoeg, want op Essential Sounds From The Far East toont de groep ook nog even haar vaardigheden op verschillende niveaus. Je krijgt de klassieke benadering in songs als "Nowhere" en "She Walks", een tergend traag rock ’n roll- monster in "DM" en een wel zeer psychedelische trip met jazzy invloeden in "Swamp King".
Die aanpak heeft er ook voor gezorgd dat Essential Sounds From The Far East een dubbelzinnige plaat is geworden: het totale gebrek aan herkenbare lyrics zorgt ervoor dat je de songs nooit zal kunnen meebrullen terwijl je toch weer keer op keer vol enthousiasme naar die luchtgitaar zal grijpen.
Dit zorgt er ook voor dat je naar de bodem van Essential Sounds From The Far East kan blijven zoeken, maar is het niet nét die zoektocht die een plaat interessant houdt? Essential Sounds From The Far East is een van de zeldzame platen die we – na de vele intensieve luisterbeurten die we als recensent verplicht zijn – nóg zouden willen blijven en blijven beluisteren. Helaas roept de plicht: ons stapeltje te recenseren platen wordt er immers niet kleiner op.
