Absynthe Minded kennen we uit Humo’s grote visvijver voor talent,
de onbetwistbare Rock Rally. Anno 2004 haalde het Gentse gezelschap
een onverwachte tweede stek binnen. Onverwacht, omdat Absynthe
Minded voor pers en publiek dé te kloppen band was. Die jongens
komen er ook wel zonder die gouden plak, moet de jury gedacht
hebben. Gelijk kregen ze, al is iemand een gouden medaille
afsnoepen toch een bizarre manier om je vertrouwen uit te
drukken.
Soit. ‘Acquired Taste’ heette hun eerste, quasi briljante album, en
nu is er een tweede boreling op de markt: New Day. Die klinkt
volwassener, romantischer en minder impulsief dan de vorige. Maar
het moet gezegd, Absynthe Minded maakt geen makkelijke muziek. Na
een eerste beluistering bekruipt je dat comfortabele gevoel,
wetende dat dit schijfje de komende weken in je cd-speler zal
kamperen. Want ‘New Day’ is een plaat die moet groeien.
En hoe! Met opener ‘Mary’s Hotel (Fire Sets In) gooit de band als
het ware een visitekaartje op tafel. Starten met nerveuze violen in
een gejaagd ritme om daarna even te berusten in intieme melancholie
en weer uit te monden in onstuimige rock. En dat is meteen een
staalkaart van wat Absynthe Minded op dit album brengt:
rijkgeschakeerde nummers, variërend van een ingetogen snuifje emo
(‘My Heroics, Part One’), een loodzware rocksong (‘To the Boredom
Dying Slowly’) tot een luchtig popdeuntje (‘Smoke Gets In Your
Eyes’). Absynthe Minded kan verschillende disciplines aan en je kan
je de band dan ook zonder enige moeite inbeelden in een donkere,
doorrookte jazzkroeg (‘All It Is’, ‘Clock Is Ticking’), een
drukbezocht openluchtfestival (‘Singalong Song’, ‘New Day’) of
-waarom ook niet- een swingende 50-plussers dansvloer
(‘Substitute’). Niet te negeren zijn de violen, trompetten en
hammond orgel die zich hebben genesteld in de uitgesproken, eigen
stijl van de Gentse groep. Absynthe Minded laat zich beïnvloeden
door een oostelijke zigeunersound, maar weet in elke song toch
telkens een catchy popelement te monteren. De mondharmonica in het
bloedmooie ‘I Like You When You’re Sad’ of de violen die dartel
door ‘New Day’ dansen, het komt gevaarlijk dicht in de buurt van
perfectie. Dit is een plaatje voor de eindejaarslijstjes!
