Enkele maanden geleden eindigde Acquired Taste nog in de bovenste regionen van ons eindejaarslijstje, nu ligt opvolger New Day alweer in de rekken. Snelle jongens, die van Absynthe Minded. Als dat maar niets aan de kwaliteit afdoet.
We kunnen u meteen geruststellen: Absynthe Minded heeft niets aan originaliteit en scherpte ingeboet. Integendeel, de Gentenaars tasten nog consequenter dan op Acquired Taste de grenzen van de popmuziek af. Nochtans hebben ze dit keer minder uiteenlopende genres in de blender gekieperd. Daartegenover staat dat de hoofdelementen in hun muziek op New Day nog uitvergroot zijn en net iets extremer doorgetrokken.
De bekende zigeunerstijl is dus nog steeds en nog prominenter aanwezig. En ook de liefhebbers van de uitgesproken jazzkant van Absynthe Minded mogen nu al beginnen met kwijlen. Openingsnummer “Mary’s Hotel” biedt meteen een ruime staalkaart van wat Absynthe Minded zoal te bieden heeft. Startend met koortsachtige violen om later naar pure melancholie te verglijden: violist Renaud Ghilbert laat meteen zien hoe hij eigenhandig de sfeer van een nummer kan bepalen.
De band wervelt doorheen de zestien nummers op New Day met een onweerstaanbaar aura van opwinding en exotisme. Al is er op de plaat ook opvallend veel ruimte gelaten voor het ingetogener werk. Maar zelfs in die rustiger momenten ligt een zuiders temperament onderhuids te broeien om in een volgend nummer uit te breken, getuige nummers als “(Substitute)” en “I Like You When You’re Sad”.
De vlotte popnummertjes zijn op New Day wel wat in de verdrukking geraakt. In enkele gevallen hebben ze moeten plaats maken voor een meer rockend Absynthe Minded. Zo is bij “To The Boredom Dying Slowly” een zacht headbangen meer op zijn plaats dan de schuifelende swingpasjes waartoe de band ons in het verleden wel eens verleid heeft.
Verder is er op New Day ook meer ruimte gecreëerd voor uitgesponnen melodieën en krijgen de individuele muzikanten de kans om hun kunstjes te tonen. Niet alles moet noodzakelijk samengedrukt worden om binnen een en hetzelfde nummer te passen. Dat heeft vaak nummers tot gevolg met een mooi opgebouwde, continue groove. “Singalong Song” bijvoorbeeld, ons lievelingsnummer op New Day, heeft veel weg van Jim Morrison tijdens zijn hoogdagen met The Doors.
New Day is dus een iets andere plaat geworden dan Acquired Taste. Minder een stormachtige opeenvolging van orgelpunten, maar des te meer een album om rustig achteroverleunend te beluisteren en volledig overdonderd te worden. Wie ervan houdt om in het schemerduister naar opera te luisteren en elke noot afzonderlijk te laten bezinken, zal perfect de ervaringen begrijpen die Absynthe Minded met dit album oproept. Absynthe Minded is groots. Zonder meer van het beste dat Vlaanderen te bieden heeft. En met New Day heeft de band nu al een magnus opus afgeleverd waar vele anderen enkel van kunnen dromen.
