Een plaat uitbrengen in het genre Duyster, het is geen ideale carrièrezet op het moment dat de zon zich in alle kracht manifesteert en wij — daartoe aangezet door de minirok die weer in het straatbeeld verschijnt — zowat permanent glimlachend door het leven gaan. The night time blijkt echter weerom the right time en zodoende brachten wij ettelijke nachten door met Where Circles Begin.
Slecht nieuws eerst? Monta komt uit Duitsland. Niet dat dat echt slecht nieuws is, maar het etiket ‘Duits’ roept, ruim zestig jaar nadat Fritz voor de laatste maal de Rijn over werd gedreven, nog steeds negatieve associaties op bij een groot deel van de niet-Duitse Europese bevolking. Die vooroordelen kunnen nu wel helemaal de kast in: Where Circles Begin is, na Kraftwerk, een Duitse worp die wij met plezier de wereld zouden zien veroveren.
Monta is een éénmansproject. De man die achter de groepsnaam schuilgaat is Tobias Kuhn, vroegere zanger en componist van Miles. De brave man gaat nu op zijn eentje aan de slag en guess what? Hij doet dat lang niet slecht. Monta valt eigenlijk met geen enkele andere groep te vergelijken. Verwantschap is er wel met het Noorse Magnet waarachter Even Johansen, nog zo’n lonely soul, schuilgaat.
Net als Magnet klinken de liedjes van Monta broos en breekbaar, maar tevens zo waardevol. “This Is My Lie” is muziekgeworden melancholie. Een zacht kabbelend ritme sleept je mee naar de donkere krochten van Kuhns ziel waar je een blik mag werpen op zijn demonen. When all my wishes burn to ashes / I might explode someday zingt Kuhn op een nog niet eens zo sombere toon. Het is hem vergeven, mooier had het resultaat op geen enkele andere manier kunnen klinken.
Is dit een plaatje waarop polsen overgesneden worden? De onze zijn nog intact, als dat een geruststelling mag zijn. Monta serveert muziek die niet bepaald barst van de levensvreugde, maar ze is wat ons betreft heel wat vrolijker dan de muziek van bijna-naamgenoot Monza. “I’m Sorry”, bijvoorbeeld, een nummer waar, zoals u al vermoedde, de spijt afdruipt is een potentiële hit. Als Coldplay kleffe zielenroerselen aan de man weet te brengen, dan is er voor dit nummer zeker een groot publiek. Het alleen nog zien te bereiken, dat wordt de grote uitdaging voor Monta.
Voorlopig komt Monta helaas niet naar onze contrijen afgezakt. Als u zich met z’n allen dit schitterende groeiplaatje aanschaft, gaat er misschien bij een of andere concertpromotor een belletje rinkelen. In de tussentijd: “Long Live The Quiet.”
