Geen idee hoe het met u zit maar wij vallen wel voor artiesten die melancholische americana koppelen aan teksten die de nodige humor en zelfrelativering herbergen. Mogen wij u voorstellen: Hayden Desser, een Canadese bard annex aaibare krullenkop die zich voor het gemak de artiestennaam Hayden aanmat en met Elk-Lake Serenade een uitstekende — tussen vroege Tom Waits en Timesbold te situeren — plaat afleverde in 2004. Een glas wijn, meer had goddeau niet nodig om Hayden zijn zeg te laten doen.
enola: Op je nieuwe plaat zing je: "write a song , all your old ones don’t mean a thing if you don’t sing any new ones".
Hayden: "Als je kunst creëert is het ongezond om te lang stil te staan bij alles wat je al hebt gepresteerd. Net daarom spendeer ik niet veel tijd aan touren: steeds maar opnieuw songs spelen die nu eenmaal al geschreven zijn, is niet meteen creatief. Tijdens een concert kan je ook creatief te werk gaan, da’s waar. Tijdens 75 procent van mijn optredens sta ik alleen op het podium. De vreugde die ik soms ervaar heb ik te danken aan de interactie met het publiek. Als het meezit voel ik weer wat ik voelde toen ik mijn songs schreef. Maar toch kom ik altijd tot op een punt dat ik halt moet houden: om nieuwe muziek te schrijven. Ik heb het nodig om gezond te blijven."
"In een stad wonen is heel erg inspirerend. Iedere seconde speelt er zich wel een verhaal voor je ogen af: je ziet wat er gebeurt met je vrienden of je merkt onbekenden op in het straatbeeld. Soms moet ik er wel even afstand van nemen om goed te absorberen wat me allemaal is opgevallen. Meer dan eens verlaat ik de stad om songs te kunnen schrijven.."
enola: Na tien jaar in de muziekbusiness kan je al eens de balans opmaken. Zo zei je ooit dat je vroegere platen vooral probeersels waren.
Hayden: "De opnames van mijn eerste album waren aangenaam: Ik had totaal geen verwachtingen toen ik in de kelder van mijn ouders in de weer was met mijn viersporenrecorder. Ik moest trouwens nog deftig gitaar leren spelen, én songs schrijven. Vroeger nam ik mijn nummers direct op nadat ik ze geschreven had. Je kan horen dat ik toen vooral probéérde te zingen: ik had nog nooit eerder gezongen. Je kan veel fouten horen op mijn debuut."
enola: Je hebt eens laten optekenen dat Skyscraper National Park de beste cd is die je ooit hebt gemaakt.
Hayden: "Ik denk dat nog steeds. Er staan op die plaat songs waar ik heel erg trots op ben. En ik sta nog steeds achter de manier waarop die cd is opgenomen: songs schrijven, opnemen, en niet beginnen werken aan een volgend nummer tot het vorige helemaal af is. Skyscraper National Park is opgenomen in een periode waarin er heel wat gebeurde in mijn leven. Elke song op die plaat omvat wel een belangrijke gebeurtenis. Eén van de belangrijkste zaken was het einde van een lange relatie."
"Weet je wat het is? Skyscraper National Park is het eerste album waar ik nadien echt tevreden over was. Aan mijn nieuwe plaat hou ik nu ook een gelijkaardig gevoel over. Het vreemde is dat ik eerst niet kon zeggen of ik het resultaat goed of slecht vond. De opnames hadden vijf maanden in beslag genomen, een heel intense periode. Ik kon niet meteen afstand nemen van het album."
enola: Elk-Lake Serenade is opgedragen aan je grootouders.
Hayden: "In de lente, net vóór ik aan mijn plaat begon te schrijven, gingen mijn grootouders in een tijdspanne van drie weken dood. Mijn grootvader was een heel opmerkelijk iemand. Een vriendelijke en warme man. Hij had een carrière als filmprojecteur achter de rug, maar zijn ware liefde was de kunst: hij was een fantastische houtbewerker. En een onvoorstelbare muzikant: toen hij jong was speelde hij mandoline in een band."
"Toen ik mijn grootvader in het ziekenhuis wou opzoeken om afscheid te nemen, was er net een Sarsepidemie. Ik moest noodgedwongen tien dagen in quarantaine, samen met mijn vriendin." (lacht)
enola: Dat moet nog hebben meegevallen: je hebt immers ooit gezegd dat je je veilig voelt in Canada.
Hayden: "Soms. (lacht) Zeker in vergelijking met de vele plaatsen in Amerika waar ik beland als ik aan het touren ben. Ik ben altijd blij als ik terug thuis ben. Maar vergis je niet: op het eerste zicht lijkt Canada veiliger maar de Amerikaanse massamedia, films, McDonalds…sluipen ook onze cultuur binnen."
enola: Zei de knuffelbare anti-held. Zo werd je trouwens eens omschreven door een journalist.
Hayden: "Die man zal er zo over denken. (lacht) Ik weet het niet. Ik doe gewoon wat ik doe. Ik denk niet te veel na over mijn muziek. Ik haal er voldoening uit vanuit het niets iets te creëren: wat op mijn gitaar spelen, de juiste akkoorden vinden, alles in een structuur gieten en er een tekst op plakken. Op die manier druk ik gedachten uit waar ik niet dieper op zou ingaan als ik geen nummers zou schrijven. Songs zijn een goed middel voor me om te onthouden wat ik anders na twee weken al vergeten ben"
enola: Naar verluidt zou de dood één van je obsessies zijn?.
Hayden: "De gedachte dat alles door een kleine gebeurtenis in enkele seconden kan veranderen of eindigen spookt vaak in mijn hoofd en komt dan ook vaak naar boven in mijn muziek. Toch heb ik geprobeerd om mijn teksten deze keer wat luchtiger te maken door er wat zwarte humor in te verwerken. Als een song té droevig wordt gaat ie al snel zwaar op de maag liggen. "
enola: Vandaar "Woody", een song over een kat.
Hayden: "Nee, ik schreef "Woody" omdat mijn kater was weggelopen. Vier dagen later kwam hij terug opdagen maar het nummer was al af." (lacht)
enola: Wat dan te denken van de opmerking als zou je een meester van tekstuele introspectie zijn?
Hayden: "Da’s leuk om horen, veel beter dan dat ik een eikel zou zijn, maar ik weet niet goed wat ik daar moet op antwoorden. Of ik een eikel kan zijn? Soms, als het moet of als ik honger heb. "
enola: Om af te ronden: "So come on baby, come on over to me, we should fuck, and then we’ll see.", is een bijzonder fijn en direct tekstfragment.
Hayden: "That’s fun. Het is een wanhopig nummer. (even ongerust) Was je geshockeerd? Je lachte, oké. Ik heb nog geen stickers met de boodschap explicit lyrics gezien op mijn plaat. Ik veronderstel dat ze er geen geld aan wilden spenderen." (lachje)
