Eluvium :: Talk Amongst The Trees

Hooggespannen verwachtingen, we hebben er wel vaker last van. Ook
voor de nieuwe van Eluvium, ‘Talk Amongst the Trees’, hadden we het
weer zitten. We waren immers heel erg onder de indruk van zijn ‘An
Accidental Memory in the Case of Death’, een zeven nummers tellende
pianosuite met één microfoon opgenomen in twee uur tijd, waarin
Matthew Cooper (want zo heet de man achter Eluvium) de grenzen met
klassieke muziek aftast. Een plaatje van een ongekunstelde
schoonheid dat smaakte naar meer. Het knetterde dan ook ‘alarmfase
rood’ in onze hersenpan bij het veelvuldig ontwaren van het woord
‘ambient’ in de persinfo bij zijn nieuwste creatie ‘Talk Amongst
the Trees’. ‘Ambient’ is zo’n term die steevast een wat vieze smaak
in onze mond achterlaat. Wellicht moeten we de oorzaak daarvan
zoeken bij een vloedgolf aan pretentieuze en gemakzuchtige releases
eind jaren negentig. Die hebben ervoor gezorgd dat we het genre ten
onrechte zijn gaan associëren met een Feng Sui-achtig soort muzak,
geliefd bij dames en heren in de overgang die wanhopig in contact
proberen te treden met hun innerlijke zelf. Of iets
dergelijks.

Niet zonder enige opluchting stellen we vast dat de vrees voor een
uitvoerige test van onze geeuwreflex ongegrond is. Op ‘Talk Amongst
the Trees’ vallen geen slaapverwekkende ambient-clichés te
bespeuren. Integendeel, Eluvium weet ons ondanks de langgerekte,
tergend traag evoluerende nummers uitermate te boeien. Het geluid
van de klanktapijten die Matthew Cooper weeft is warm en organisch
en heeft iets uitermate bedwelmend. Het is dan ook gezellig toeven
onder het dikke, knusse klankdeken waarmee Eluvium ons toedekt. En
al snel laten we ons zonder tegenpruttelen hypnotiseren door het
overweldigende web aan uiteenlopende klankkleuren van opener ‘New
Animals from the Air’. Daarin worden we geleidelijk aan zachtjes
ondergedompeld in een warm bad van uitgerekte, gestroomlijnde
drones en zorgvuldig echoënde gitaarfeedback. De tijd lijkt een
eeuwigheid stil ye hebben gestaan wanneer het nummer na tien
minuten langzaam uitdooft en de zachte drone-bries van ‘Show Us Our
Homes’ voorzichtig opsteekt. We krijgen het even wat frisser, want
de aanzwellende drones die eindeloos rondom ons hoofd blijven
cirkelen zorgen voor een gevoel van desoriëntatie. Net wanneer we
ons in dat ijle sfeertje volledig dreigen te verliezen, plaatst het
rumoer van het uiterst korte ‘Area 41’ ons weer met de voetjes op
de grond.
Het bloedmooie ‘Everything to Come’, brengt ons daarna weer in
vervoering. Met zijn bezwerende schelle, vervormde klanken doet het
nummer ons denken aan de Polmo Polpo van Like Hearts Swelling.
Meteen daarop verdwalen we tijdens ‘Calm of the Cast-light Cloud’
in de dikke mist van zachte drones. In de verte horen we de flarden
van een melodie die nog even duidelijk te horen is wanneer we ons,
opgelucht, eindelijk een weg hebben kunnen banen uit de dikke brij.
We komen volledig tot rust bij de repetitieve gitaaraanslagen van
‘Taken’, maar na een tijdje doemt een ruisende drone als een
tsoenami op, om ze te verzwelgen. We blijven ietwat verdoofd
achter, al blijkt de schade tijdens ‘We Say Goodbye to Ourselves’
bijzonder goed mee te vallen. En even later zijn we het voorval al
helemaal vergeten en koesteren we ontspannen de lieflijke klanken
van afsluiter ‘One’.

Op ‘Talk Amongst the Trees’ tapt Eluvium uit een heel ander vaatje
dan op het briljante ‘An Accidental Memory in the Case of Death’.
De kracht van zijn vorige album lag in de puurheid van de
eenvoudige, maar meeslepende pianocomposities. Het geheel wist ons
dan ook moeiteloos van bij de eerste luisterbeurt te bekoren. Bij
‘Talk Amongst the Trees’ ligt de bekoring verscholen in een dikke
klankenbrij. Waardoor hoge verwachtingen bij een eerste
luisterbeurt niet worden ingelost. Eens die teleurstelling voorbij,
zal je merken dat beide albums op een heel uiteenlopende manier
toch dezelfde bedwelmende schoonheid bezitten. Maar daarvoor moet
je wel de moeite willen nemen om ‘Talk Amongst the Trees’ een
ruimere inloopperiode te gunnen. Tussendoor kan je de overbodige
melige poëzie in het boekje proberen te negeren en in plaats
daarvan de prachtige hoes bewonderen. Knap maar hermetisch plaatje.

Release:
2005
Temporary Residence

verwant

Eluvium :: Pianoworks

Simpel hoeft niet altijd simplistisch te zijn. Simpele muziek...

Eluvium :: False Readings On

Heb je woorden nodig om emotie over te brengen?...

Helios :: Yume

Prille liefde die al in staat van ontbinding lijkt,...

Inventions :: Maze of Woods

Schimmig, vluchtig, flinterdun. Zo voelt Maze of Woods, de...

Inventions :: Inventions

Rauw en verlaten, maar ook teder en zalvend: dat...

aanraders

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

The Slow Show :: Subtle Love

Eigenlijk had The Slow Shows daags na verschijnen van...

Goes & Goes :: Nie Gezeverd

Bestaat er zoiets als blues uit Vlaamse klei getrokken?...

Public Service Broadcasting :: This New Noise

Geef J. Willgoose, Esq. een oubollig onderwerp en hij...

recent

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

test

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

Nicolas Barral :: Als de fado weerklinkt

De periode Salazar is een donkere bladzijde in de...
Vorig artikel
Volgend artikel

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in