Maximilian Hecker :: Lady Sleep

Als het om onze oosterburen gaat, leven we duidelijk nog steeds met
een aantal clichébeelden. Er zijn er die bij het horen van het
woord ‘Duitser’ nog steeds terugdenken aan de blonde Arïer; een
afgetrainde blok graniet met helblauwe ogen, die er slechts op uit
is de hele wereld aan zich te onderwerpen. Anderen denken dan weer
meteen aan rechtoplopende hangbuikzwijnen, die bier zuipend en
worsten vretend hun Schatze toeblaffen dat zij haar gaarne
zien. Zin voor nuance en fijngevoeligheid, voor heel wat mensen
blijven het de laatste eigenschappen die ze ooit zullen toedichten
aan de erfgenamen van Das Dritte Reich

Iemand bij wie wij dan weer helemaal niét aan meedogenloze, dood en
vernieling zaaiende legers denken, is Berlijner Maximilian Hecker.
Indien Der Führer in de jaren ’30, ’40 zijn leger had bevolkt met
mannen die uit hetzelfde hout waren gesneden als Hecker, dan waren
zijn troepen aan het begin van den Krieg allicht nooit
buiten de Berlijnse binnenring geraakt. Om maar te zeggen dat we
bij het beluisteren van dit plaatje soms een beetje het gevoel
hadden van doen te hebben met een watje. Een beetje nieuwe man is
best charmant, maar komaan, Maximilian, waarom toch altijd zo op je
kop laten zitten?
‘Lady Play’ is een rustig, bijwijlen zelfs wat je kunt noemen
‘introspectief’ plaatje. Haast alle stoute dingen die meisjes wel
eens durven uit te halen met teergevoelige jongens, passeren hier
de revue. Tijdens de eerste nummers denk je nog van “De trut!”,
“Allez, Max, laat u niet doen, jong!” of “Trek het u niet aan,
makker, ander en beter!”, maar na verloop van tijd kregen we de
indruk dat hij niet liever heeft dan voortdurend bij de neus
genomen en verlaten te worden door zijn hartenbreeksters. We willen
maar zeggen, een beetje luduvudu af en toe is geen doodzonde, maar
wanneer er geen ruimte is voor een beetje zelfrelativering,
zelfspot of ironie, dan wordt het op den duur wel een beetje
vervelend. (Leg echter de teksten van ‘Help Me’, ‘Yeah, Eventually
She Goes’, ‘Everytthing Inside Me is Ill’ of ‘Dying’ naast het
gemiddelde geheim dagboek van een teenager…)

Edoch! Mensen die geen snars Engels verstaan en lui die zich
hoegenaamd niet inlaten met dingen als songteksten, kunnen dit
misschien een erg fijn plaatje vinden. Op de muziek van ‘Lady
Sleep’ valt, net als bij voorganger ‘Rose’ overigens, niet veel aan
te merken. Hecker maakt muziek die wij graag horen wanneer we na
een stresserende, hectische dag weer even op adem willen komen. Met
akoestische gitaar, piano, cello en zijn breekbare (maar soms iets
te eenzijdige) stemgeluid, bouwt hij het ene broze liedje na het
andere op, rond thema’s als liefde (in al haar facetten, en dan
liefst de schaduwzijde) en afscheid. Het zit allemaal heel erg knap
in elkaar; Hecker is een kei van een pianist en een uitstekend
arrangeur. Er is duidelijk heel veel tijd gekropen in het op poten
zetten van de songs en hun structuren, en ook bij Hecker merken we
dat de subtiliteit, de gelaagdheid en het epische van bands als
Sigur Rós en Radiohead ook in Duitsland school maken.

Wat weerhoudt ons er dan van dit een kanjer van een plaat te
noemen? Misschien is het wel een kwestie van timing. In dat geval
bied ik nu al mijn verontschuldigingen aan, aan de Hecker-fans die
dit lezen. Misschien heb ik de afgelopen weken en maanden al een
tikkeltje te veel dingen gehoord die enigszins in hetzelfde
straatje zitten en heb ik behoefte aan iets anders. Misschien is
het de (over)dosis melancholie die maakt dat ik het moeilijk heb de
hele plaat in één keer uit te zitten. Elke song op zich is een
heuse lekkernij, het summum van culinaire perfectie zowaar, het
gevaar op een indigestie ligt dan ook voortdurend op de loer.
Nee, zonder zeveren, trek je van mij maar niet te veel aan.
Misschien zet ik deze plaat binnen een maand of twee nog en keertje
op, misschien valt alles dan wel netjes in de plooi en bombardeer
ik ‘Lady Play’ in mei al tot Plaat van het Jaar. Maar voor
hetzelfde geld zijn we op dat moment al verwoede pogingen aan het
ondernemen om Scott Walker zover te krijgen zich te ontfermen over
de volgende Hecker-plaat, of Hecker zelf ervan te overtuigen een
volgende keer in het Duits te zingen. Dan weet de rest van de
wereld meteen dat Duitsers in hun eigen taal niet alleen kunnen
blaffen, maar ook, euh… (nee, niet janken) oprechte gevoelens
overdragen. Misschien dat ’s mans teksten in Mutti’s taal iets
minder eendimensionaal zijn…

Release:
2005
Kitty Yo

verwant

Maximilian Hecker :: I’ll Be A Virgin, I’ll Be A Mountain

Laten we voor de gein eens een spelletje spelen....

Maximilian Hecker :: Lady Sleep

Melancholie is haast nog nooit zo treffend in klank...

aanraders

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

The Slow Show :: Subtle Love

Eigenlijk had The Slow Shows daags na verschijnen van...

Goes & Goes :: Nie Gezeverd

Bestaat er zoiets als blues uit Vlaamse klei getrokken?...

Public Service Broadcasting :: This New Noise

Geef J. Willgoose, Esq. een oubollig onderwerp en hij...

recent

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

test

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

Nicolas Barral :: Als de fado weerklinkt

De periode Salazar is een donkere bladzijde in de...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in