Artiestenmilieus tellen wel vaker vreemde vogels in hun rangen.
Neem nu deze: een artiest die zichzelf Antony noemt, een stem heeft
waar Jasper Steverlinck enkel van kan dromen en door het leven gaat
als androgyne travestiet. De hoes van zijn tweede album, met ‘Candy
Darling on her Deathbed’, een beroemde cultfoto van wijlen Peter
Hujar, liegt er niet om. Meteen is de toon gezet: op deze plaat
krijgen dramatiek en seksuele knipogen schaamteloos vrij spel. Maar
Antony is allesbehalve een karikatuur, getuige het ijzersterke ‘I
Am A Bird Now’.
Nu pas pikt Europa de man op, maar hij heeft een niet
onverdienstelijk palmares. Hij stamt af uit de cabaretscène van New
York en als protégé van Lou Reed kreeg hij al een bijrolletje
toebedeeld op diens ‘The Raven’ en de bijhorende tournee. Op zijn
beurt gordt Lou de gitaar om op deze plaat en leidt hij ‘Fistful of
Love’ in. En er komt nog meer mooi volk meedoen. De geweldige
Devendra Banhart bijvoorbeeld en Rufus Wainwright, die een schitterende
zanglijn verleent aan ‘What Can I do’. Zielsverwant Boy George
werkte dan weer mee aan het wondermooie ‘You Are My Sister’.
De muzikale omlijsting bestaat in hoofdzaak uit verfijnd pianospel
en sierlijke strijkers, maar de grote kracht van deze muziek is de
betoverende stem van Antony. Een multi-octaafstem naar verluidt,
die doordrenkt is van de soul en al met veel grote namen vergeleken
werd, waaronder Nina Simone. Niet onterecht trouwens, maar laten we
Antony vooral om zijn eigenheid prijzen, liever dan hem de
ondankbare rol van succesvol imitator toe te kennen. Wanneer Antony
huiveringwekkend mooie vibrato’s bovenhaalt, is het alsof een
scalpel ons hart openhaalt.
Niet iedereen zal de aanpak lusten van deze jongeman. Zijn geflirt
met pathos en homoseksuele toespelingen (“One day I’ll grow up/
I’ll be a beautiful woman/ but for today I am a child/ for today I
am a boy“) zullen een barrière vormen waar sommigen niet of
moeilijk overheen kunnen kijken. Jammer. ‘I Am a Bird Now’ lijkt
een plaat die gedoemd is om een cultstatus te verwerven, maar beter
verdient. Want de kwetsbaarheid en authenticiteit die deze plaat
tentoonspreidt, is niet makkelijk te evenaren. Wij zijn in elk
geval helemaal verkocht.
Dit is geen wuft gedoe van een excentrieke vogel, verre van. Om
deze muziek te maken is lef nodig. Het is een opgestoken
middelvinger naar de bagger en de voorgekauwde formules die MTV en
aanverwanten of voorspelbare hitlijsten als de Afrekening ons
voorschotelen. Klasse.
