Naar het schijnt heeft Chevelle ooit in het voorprogramma van
Machine Head gespeeld. Fans van
laatstgenoemde band zullen echter raar opgekeken hebben: Chevelle
brengt namelijk allesbehalve Bay Area trashmetal, maar eerder
stevige rock, opgeleukt met een vleugje prog. De broertjes Loeffler
kwamen zo’n twee jaar geleden met hun debuut ‘Wonder What’s Next’,
op de proppen, een plaat die middels nummers als ‘Comfortable
Liar’, ‘The Red’ en ‘Family System’ – dat uitpakte met één van de
beste intro’s ooit – alliet vermoeden horen dat Chevelle veel
potentieel bezat. Het is echter maar de vraag of de groep haar
capaciteiten ten volle benut heeft voor haar tweede plaat…
“Goed begonnen is half gewonnen”, moet de band tijdens het
schrijven van ‘This Type Of Thinking (Could Do Us In)’ gedacht
hebben, want ook op hun nieuwste zijn de intro’s van de bovenste
plank. Luister maar eens naar ‘The Clincher’, ‘Breach Birth’ en
vooral ‘Emotional Drought’ – mijn persoonlijke favoriet – en je zal
onmiddellijk begrijpen wat ik bedoel. Okee, origineel kan je het
met de beste wil van de wereld niet noemen: daarvoor hoor je té
vaak vleugjes Tool en Bush door hun sound klinken. Maar geef toe:
qua referenties kan het slechter, véél slechter… Gelukkig stuiken
de nummers na hun openingsnoten niet als kaartenhuisjes in elkaar:
het drietal neemt steevast z’n tijd om naar een climax toe te
werken en dat is iets wat we in de moderne muziekindustrie niet
vaak meer tegenkomen. Dat een goede zanger een meerwaarde aan een
groep kan geven, zet Peter Loeffler nog maar eens stevig in de
verf: qua stemgeluid komt hij namelijk vaak akelig dicht in de
buurt van Maynard James Keenan – Tool en A Perfect Circle, iets wat je bezwaarlijk
als een manco kan beschouwen. Slechts tweemaal gaat Chevelle
serieus uit de bocht: ‘Panic Prone’ en ‘Bend The Bracket’, niet
toevallig de rustigste nummers op ‘This Type Of Thinking’, zijn de
spreekwoordelijke kut met peren van dienst. Het lijkt wel of die
songs speciaal voor de Amerikaanse charts werden geschreven.
Ondanks de reeds aangekaarte minpunten, blijft mijn algemene indruk
van Chevelle veeleer positief. Laten we hopen dat de band, net als
de gelijknamige Amerikaanse muscle car, een klassieker
wordt. Met de platen die ze nu al op hun actief hebben, ziet de
toekomst er alvast rooskleurig uit.
