Gegeven: Leuven, een kleine, goed bewaarde kerk op een frisse
herfstavond. De rauwe breekbaarheid van de muzikale god van
Nederland, Thé Lau, verzoent zich met de heldere klaarte van een
gerenommeerd Vlaams kamerorkest.
Prima La Musica, dat was inderdaad het motto van deze unieke
concertreeks. De première van hun programma ‘De Tempeliers’ op 29
oktober opende de oren van velen: Lau’s Nobelprijswaardige teksten
naakt gezet naast rechttoe rechtaan strijkers met piano en harp, de
mysticiteit die de akoestiek in een kerk zo kenmerkt als
drager.
Dijken van songs à la ‘De god van Nederland’, ‘Open’,
‘Vrienden’,… het hartverscheurend knap gebrachte ‘Feest’… In
Leuven schenen ze hun natuurlijke habitat pas echt te vinden. Af en
toe verliet Thé het podium en bracht het ensemble werk van
klassieke grootmeesters Britten, Mahler, Mozart en de recentere
componist Arvo Pärt.
Een zich blauw applaudisserend publiek vroeg meer en kreeg een erg
mooie toegift, ingeleid door de dichter Thé Lau, die voor één keer
niet zong maar reciteerde. De setting was perfect voor de uiterst
rake tekst van ‘De Beschaving’: “En een barbaar doet wat? Vormt een
orde en brandt plat. En ik zeg: dit is de beschaving, dit is mooi
en groots …”.
‘Blauw’ zette voorspelbaar een punt achter de avond. Niet de beste
keuze, maar ongetwijfeld incontournable op een concert van
Lau. Alleen de belichting was een storend element. Een paar
sfeerspots hier en daar zouden de mystiek van het geheel nog
versterken. Vervang dan nog die versleten kerkluidsprekers door
degelijk materiaal, en alle elementen zijn aanwezig voor een
legendarisch liveconcert.
Ondergetekende kijkt dan ook reikhalzend uit naar de release van de
captatie ervan.
Deze voorstelling kan je nog tot februari 2005 in verschillende
Vlaamse kerken gaan bewonderen.
