Met de als een goedgeluimde morbonkel uitdijende reeks Donjon lijkt veelschrijver Lewis Trondheim zijn magnum opus te hebben gevonden. Dat deze multireeks-reeks nu ook aan een lekker tempo wordt vertaald is enkel sneu voor onze portemonnee. U gaat ons immers niet horen klagen over de kwaliteit van deze fantasy-strip-met-een-hoek-af. En zie: tot onze vreugde smeet Uitgeverij M onlangs weer twee nieuwe delen onze favoriete stripwinkel in.
Het is vreemd hoe M zich tegenwoordig op de nevenreeksen van Donjon heeft gegooid en na vier delen even gestopt is met het vertalen van de hoofdreeks Donjon Zenit. Maar misschien is dat gelijktijdig ontwikkelen van alle reeksen net essentieel aan de Donjonwereld. Met Nacht brengt Onraad en De vulkaan van Kwansuis krijgen we een nieuw deel in Donjon Ochtendgloren en Donjon Avondschemer. Beide reeksen zijn een aanvulling op die centrale Donjon Zenit-reeks, respectievelijk de voorafschaduwing ervan en het vervolg.
In “Nacht brengt onraad” krijgen we een nieuw deel in de jeugd van Hyacint van Banjeren, die later de Donjon door haar hoogdagen zal leiden. Net zoals in het eerste deel “Hemd van de nacht” struikelt de naïeve Hyacint vol goed(gelovig)heid door een verhaal vol schurken, omkopers en andere lijkenbezweerders om op het einde toch aan het langste eind te trekken.
Interessanter is “De vulkaan van Kwansuis” waarin Marvin maar niet wil doodgaan en dan maar op zoek gaat naar de ondertussen tot een soort zwarte vorst ontpopte Herbert. Eén en ander is tijdens de Zenith-reeks duidelijk foutgelopen. Dit verhaal eindigt ook veel dubbelzinniger en doet veel meer hongeren naar wat volgt.
Wat Avondschemer zoveel boeiender om lezen maakt? Het feit dat de hoofdpersonages een verleden meesleuren dat we (nog) niet (volledig) kennen, en dat hun daden motiveert. In Ochtendgloren moeten we het stellen met de rechtlijnige goedheid van de student Hyacint én weten we dat alles moet resulteren in een jonge bloeiende Donjon. Dat maakt het voor een scenarist allesbehalve gemakkelijk om het boeiend te houden.
Laat dat echter een kleine kanttekening zijn bij een recensie die voor de rest enkel als “uiterst lovend” gekend wil zijn (een mens moet tegenwoordig opletten met zijn kanttekeningen, voor je het weet stralen ze af op de hele recensie). Het Donjonuniversum blijft voor heerlijke absurde fantasy zorgen en om eerlijk te zijn willen we gewoon heel snel een volgend deel van of Zenit of Avondschemer om te weten hoe het verder gaat.
