AB Club, Brussel, 30 september 2004
Telkens als Kristin Hersh naar de AB komt, ben ik er graag bij, al
was het maar om wat oude Throwing Muses-nummers te horen in de
bissen. Bij haar vorige solo-passage kreeg ze de grote zaal
uitverkocht en bracht ze een super-intiem akoestisch concert waar
je elke tokkel en zucht kon horen. Nu stond ze er echter met de
vroegere Muses-drummer en -bassist en greep ze duidelijk terug naar
haar punkroots. Papa Hersh kwam eerst nog even met de jongste
peuter op de arm de cd-verkoop promoten én Tripoli bedanken,
de stevig en pretentieloos rockende Oost-Vlamingen die mochten
openen.
La Hersh loopt tegenwoordig blond over het podium, lachte even en
zette dan met enkele rake gitaarslagen het eerste nummer op gang.
Wow, haar zoet kirrende stem die we van Muses kennen, maakte plaats
voor een hees geschreeuw dat overigens perfect paste bij de in
your face punk waarvan de bassist een stevig deel voor zijn
rekening nam. Op een uur tijd jaagden ze er toch wel zo’n 15-tal
nummers door, waar af en toe iets melodieuzer tussenzat. De zo
typische, simpele en compromisloze 80’s sound is weer helemaal
terug en het origineel klinkt mij nog altijd authentieker in de
oren dan alle huidige Pixiesklonen samen.
Je zag dat ze dit hobbyproject vooral voor haar eigen plezier deed,
en duidelijk genoot van het applaus van het beperkte publiek. Toen
na de bissen alle songs erdoor waren (“we’re out of songs, let’s
start telling jokes“), werden we nog even getrakteerd op ‘Your
Ghost’.
Dit was anderhalf uur pure adrenaline en meer dan waar voor zijn
geld.
