We kennen ze allemaal, ook van bij ons: de hippe danstempels die
met de regelmaat van de klok compilaties uitbrengen met datgene wat
wij, gewone stervelingen hip zouden moeten vinden. Deze dingen
getuigen echter zelden van een goeie smaak, en mensen die hun dance
liefst horen met een meerwaarde komen er dan ook niet aan hun
trekken. Nee, geef dan maar de series zoals DJ-Kicks, Late Night
Tales en deze Fabric. De Fabric is een Londense club (annex
platenlabel) die elke maand een uitstekende verzameling dance op de
markt gooit. De ene keer is het een echte live dj-set, de keer
daarop een in de studio gedraaide mix. Je kan je zelfs abonneren op
deze serie; je krijgt dan om de twee maanden de laatste Fabric- of
Fabriclive-cd toegestuurd. De schijven verschijnen met andere
woorden aan een hoog tempo, op het moment dat je de ene net gewoon
bent geworden en je aan je recensie wil beginnen, staat de volgende
al klaar om naar de winkels verscheept te worden. Volgende week
verschijnt deel 18 van Fabric, wij zitten nu nog wat te kauwen op
deel 17, de bijdrage van Akufen. (En intussen hebben we ook
Fabriclive 17, van Aim, aan ons laten voorbijgaan.)
Akufen heet voor de burgerlijke stand Marc Leclair, is Canadees en
– naar we ons hebben laten wijsmaken – een gewezen slager. Eerlijk
gezegd zagen we ook niet meteen een verband tussen beide
activiteiten, maar wie de mixes (en ook de eigen nummers) van
Leclair hoort, weet dat er toch wel een klein beetje een connectie
is. Zo is hij een meester in het in minuscule stukjes kappen van
songs, en er de lekkerste bestanddelen uit te halen om mee door
zijn gehaktmolen te draaien.
De bedoeling was om voor deze compilatie alleen maar nummers te
gebruiken van bevriende artiesten. Onbegonnen werk, zo leek ons,
maar we vinden dat vooral een nogal bedenkelijk criterium om een
gigantische mix samen te stellen. Nu we het resultaat hebben
beluisterd, kunnen we alleen maar besluiten dat deze Leclair zich
in zeer goed gezelschap ophoudt. Niet elke track op deze mix is
even goed gekozen – er staan ook mindere dingen op – toch slaagde
hij erin een leuk uitstapje te maken langsheen de mooiste plekjes
in microhouse- en minimal techno-land. Er staan namen op van
artiesten die intussen ook al een breder publiek wisten te
overtuigen van hun kunsten (Philippe Cam, Matthew Dear, Herbert,
Luciano, Soul Center,…), maar zoals bij elke goeie compilatie kan
je hier weer een hele resem nieuwe ontdekkingen doen!
