Absynthe Minded is momenteel hotter than hell. Met een uitstekende plaat en een tweede plaats op de RockRally in handen, zijn de Gentenaars stilaan klaar om mee te spelen met de groten. Onze man wilde er op tijd bij zijn en vertrok nu al voor een interview.
Het kan verkeren, zei Bredero. De Vooruit, ooit bakermat van de arbeidersbeweging, is nu één van de vele ontmoetingsplaatsen voor wie hip en trendy is in Gent. En dat zijn tegenwoordig nogal wat mensen. Geen betere plaats mogelijk dus om Bert Ostyn, frontman vanAbsynthe Minded te interviewen. Uiteraard was de RockRally een onvermijdelijk topic.
enola: Een veelgehoorde kritiek was dat jullie eigenlijk al te ver stonden als band om aan de Rock Rally deel te nemen.
Bert Ostyn:“Toen we ons indertijd inschreven, hebben we gezegd tegen de mensen van Humo dat we een plaat zouden uitbrengen. Voor hen vormde het geen probleem. Uiteindelijk hebben we de plaat uitgebracht bij Keremos, bijna in eigen beheer dus, met een heel beperkt budget. Wij zijn echt nog wel een jonge groep.”
enola: The Van Jets, winnaars van de Rock Rally verklaarden later in een interview dat ze jullie arrogant vonden.
Ostyn:“Daar wil ik wel iets over zeggen. Ik heb even daarna een e-mail gekregen van die kerel van The Van Jets. Hij verzekerde me dat hij zoiets nooit beweerd had en dat hij zich er zelf helemaal niet goed bij voelde. De journalist had blijkbaar zijn woorden verdraaid. Die gasten schrijven toch wat ze willen. Naar eigen zeggen hadden The Van Jets gewoon opgemerkt dat wij er allemaal heel rustig onder bleven. Wat ook klopt trouwens.”
enola: Acquired Taste , is een mengeling van vele genres. Getuigt dat van je eigen brede smaak?
Ostyn: “Ik heb altijd naar heel uiteenlopende dingen geluisterd. Ik koop ook wel veel cd’s. Zo zal ik altijd de catalogi van Bluenote en Columbia doornemen. Wat jazz betreft luister ik wel naar de clichés, de grote namen. Die muzikanten zijn dan ook zo sterk. Een Miles Davis of Zappa bijvoorbeeld, die hebben een ongelooflijke carrière uitgebouwd. Daar kun je gewoon niet omheen. (snel)Ik wil me daar niet aan spiegelen hoor, maar ik heb er wel veel ontzag voor.”
enola: Op jullie website staat een reeks foto’s van inspiratiebronnen. Het viel me op dat daar erg weinig hedendaagse namen bij staan.
Ostyn: “Dat klopt wel. Maar het is ook onze oude website. Het is gewoon een collage van fotootjes die ik heel tof vond. Ik wou zoiets heel graag eens doen. Maar ik kan ook heel wat recente dingen opnoemen die ik goed vind. Mark Lanegan bijvoorbeeld.”
enola: Ondanks de veelzijdigheid aan genres, keren jullie altijd terug naar de popmuziek. Bouw je daarmee een soort veiligheid in?
Ostyn: “Dat bewijst in elk geval dat ik een man ben van de melodie. Voor mij bestaat een goed liedje voornamelijk uit een goeie melodie en daar vallen we dan ook altijd op terug. Behalve in “Twisted” misschien, daarin hebben we wat vrijer gewerkt. Ik kan trouwens niet garanderen dat dat altijd zo zal blijven.”
enola: Je nummers hebben vaak nogal complexe arrangementen. Maak je veel verschillende versies voor het goed zit?
Ostyn: “Het is een proces. Eerst maak ik een naakte versie van een song. Dat kan een kwartiertje duren, maar er kan ook een hele tijd over gaan. Soms ga ik zelf voor alle muzikanten de arrangementen uitschrijven, zoals bijvoorbeeld bij “In Your Head”. Andere keren kom ik gewoon op de repetitie, breng ik een nummer en begint de groep na een tijdje mee te spelen. Elke song is een ander verhaal.”
enola: Je bent solo begonnen, om via Absynthe Minded Quartet uit komen bij de huidige groep. Ligt de bezetting nu vast?
Ostyn: “Deze blijft toch zeker een tijdje. We hebben nu heel veel optredens. Daarom is het ook van belang dat het een toffe bende is. We zijn allemaal goeie vrienden geworden ondertussen.”
enola: Dit jaar studeer je af aan het conservatorium. Wat ga je dan doen?
Ostyn: “Ik ga me alleszins fulltime bezighouden met muziek, wellicht zelfs fulltime met Absynthe Minded. En als dat niet lukt, ga ik doppen (lacht). Ik zie niet meteen alternatieven. Aangezien ik eigenlijk voor producer studeer, heb ik ook wel ambitie in die richting. Hoewel het niet gemakkelijk is denk ik wel dat ik voorlopig ga kunnen rondkomen met de muziek. Ik heb in elk geval een aantal paden die ik ga bewandelen voor ik het zou opgeven.”
enola: Met Absynthe Minded, Sioen en Bolchi doet het kleine label Keremos het bijzonder goed. Waar ligt het geheim van het succes?
Ostyn: “Keremos steunt op vertrouwensrelaties. En dat in een tijd waarin de platenindustrie op zijn gat ligt. Het is een kleinschalig label, wat nu zowat de trend is. Het succes zal, vermoed ik, wel bij Tom (Declercq, avp) liggen. Hij heeft het label opgestart en ik ben blij dat ik met hem kan werken. Het oorspronkelijke idee om op weg te gaan met de drie bands, blijft nog wel even zo. Keremos breidt wel uit op het vlak van bookings. Zo werken we op dat vlak bijvoorbeeld ook met Barbie Bangkok.”
enola: In welke zin is Acquired Taste een evolutie ten opzichte van de History Makes Science Fiction EP die jullie eerder uitbrachten?
Ostyn: “Die EP was ons eerste echt serieuze cd’tje. Sommige van de nummers op Acquired Taste zijn wel al ouder dan die op History Makes Science Fiction. In die zin is er dus eigenlijk geen evolutie. Het voornaamste is dat we nu voor het eerst een themaplaat hebben met nummers die bij elkaar passen. Ook de hoes moest echt volledig Absynthe Minded uitdrukken. De hoes bij de ep sloot meer gewoon aan bij de titel. Acquired Taste is meer af. History Makes Science Fiction had meer iets van een eerste wapenfeit.”
enola: Bij de reeks foto’s van inspiratiebronnen die ik daarnet vernoemde, staat ook Kurt Vonnegut, een science fiction-auteur. Heeft science fiction dan zo’n invloed?
Ostyn: “Je vindt dat misschien niet meteen terug in mijn teksten, maar ik lees het wel graag. Zeker Vonnegut. Hij schept een wereld die je je met enige fantasie echt kunt voorstellen. En fantasie is belangrijk als je wil muziek maken. Science fiction is wel een inspiratiebron, maar weer op de manier zoals Miles Davis en Frank Zappa. Er zijn zoveel goeie schrijvers en muzikanten waardoor ik mij laat inspireren, zonder dat ik die echt als voorbeelden durf beschouwen. Ik heb wel een groot ontzag voor dat enorme arsenaal aan muziek, literatuur en cultuur.”
enola: Waarop slaat History Makes Science Fiction op?
Ostyn: “Dat gaat er voor mij over dat alles wat je weet, aangeleerd is. Maar daarom is het nog niet per se waar.”
enola: Ik las onlangs dat volgens een Britse enquête een aanzienlijk deel van de Engelsen door de invloed van de televisie, gelooft dat Hitler niet echt bestaan heeft, maar koning Arthur wel.
Ostyn: “enthousiast Ja, dat is het. What you learn is what you teach. Je kunt dat wel doorgeven aan jongeren, maar dat wil niet zeggen dat het ook klopt. Volgens mij lopen er veel slechte leraars rond. Ook wel goeie natuurlijk. Het is eigenlijk een soort kleine kritiek. Je kunt het ook persoonlijk zien, met betrekking tot je eigen geschiedenis. Je moet namelijk niet alles vertrouwen wat je verteld wordt. Veel mensen denken nogal vlug dat ze iets weten, terwijl ze het ook maar aangeleerd hebben. Om een clichévoorbeeld te geven: van wat er bij de oude Egyptenaren gebeurde, weten we misschien maar vijf procent. Maar net dat wordt wel in de boekjes gezet. Ik ben met zulke dingen wel bezig. Ik raak dat aan in mijn teksten, zonder echt zware theorieën of stellingen te ontwikkelen. Ik zal nu eenmaal niet gauw statements maken of namen laten vallen.”
enola: Rond Absynthe Minded hangt vaak een nogal kunstzinnige sfeer. Is popmuziek volgens jou ook kunst?
Ostyn: “Moeilijke vraag. Eigenlijk vind ik van niet. Een liedjestekst is voor mij bijvoorbeeld geen poëzie. Een liedje is een liedje, niet meer en niet minder. Het kan je wel iets doen, maar daarom is het nog geen kunstwerk. Zelfs Dylan vind ik niet echt poëzie. Maar ik ben ook niet zo’n poëziefan eigenlijk.(lacht) De discussie is vooral terminologisch, denk ik.”
enola: In het nummer “Jean Baptiste” zing je : “I’m a cynic, what is there left to be?”. Ben je ook werkelijk zo cynisch aangelegd?
Ostyn: “Ik denk niet dat ik echt een cynicus ben. Niet al mijn teksten zijn autobiografisch. Ik moet geen hartzeer hebben om ze neer te pennen, hoewel dat soms ook voorkomt. Mijn teksten zijn verhaaltjes, ideeën, luchtige versies van de realiteit. Er zit wellicht wel altijd iets in van mijn leven, maar evengoed kan dat iets zijn van iemand die ik ken of zelfs gewoon tegenkom. Soms probeer ik gewoon een observatie in een paar goeie zinnen neer te schrijven.”
enola: Eén van je eerste demo’s heette Mushroom Holiday. Gebruik je vaak geestesverruimende middelen als inspiratie?
Ostyn: “Neen. Maar dat was wel mijn zwaarste mushroom holiday ooit. Sindsdien heb ik er niet zoveel meer gehad. In het begin heb ik daar wel zwaar mee gekoketteerd. Voor een optreden zal ik nooit een druppel drinken. Over de rest van de groep ga ik niet spreken (lacht). Zolang we goed spelen, geeft dat niet. Op het vlak van muziek hebben we allemaal wel voldoende professionaliteit in ons. Het moet altijd goed zijn.”
enola: Tot slot, Oscar Wilde dronk hem het liefst puur. Van Gogh deed er suiker bij om de smaak te verzachten. Hoe drink jij je absint het liefst?
Ostyn: “Als we er drinken in het Café Central in Brussel, drinken we hem alleen met ijs.(lacht)
