Al elf jaar timmert Trans Am aan de weg. Hun zesde album refereert opnieuw sterk aan de Duitse krautrock medio jaren zeventig en de synthgroepen die in de jaren tachtig de dunne scheidingslijnen tussen alternatief en pop wisten te bewandelen. Een knap album voor wie beide periodes een warm hart toedraagt.
Met Liberation knoopt Trans Am aan bij haar vorige albums en poogt ze de verschillende stijlen die ze op haar vorige albums etaleerde tot één geheel te smeden. De songs blijven evenwel sterk op zichzelf staan en neigen vaak naar krautrock (Can, Faust, Neu! maar ook Kraftwerk), maar ook naar de vele synthpop en electrogroepen die u op allerlei electro-verzamelalbums weet terug te vinden (Front 242, The Weathermen, Split Second, Humanoid,…).
Klassieke krautrock is duidelijk te horen in opener "Outmoder" met haar aan funk refererende drumritmes en pompende baslijn, waar scherpe gitaarpartijen doorheen snijden. De zanglijn "Your machine has ideas" wordt in "Idea Machine" bijna onherkenbaar gezongen vooraleer ze volledig verdwijnt in krijsende gitaren en pompende drums. "White Rhino" tapt uit een heel ander vaatje door haar knipogen naar electronic body music en acid. De song is opgebouwd uit een sterk vervormde declamerende stem die als een mantra "white rhino" herhaalt. De song had zo op de eerste Pump Up The Bass-verzamelaars kunnen staan. De ijle synthklanken die boven een klinisch drumritme zweven, lijken zo weggeplukt uit albums van A Split Second.
De dreiging die van "Total Information Awareness" uitgaat, hebben wij in lange tijd niet meer gehoord. De gitaren ondersteunen de bezwerende synths die als soundtrack voor een nieuwe 1984 dienen. De link met de nihilistische jaren tachtig kon niet duidelijker zijn dan in deze afrekening met de rookgordijnen rond de Irakese bezetting.
Een belangrijk verschil met het oudere werk lijkt de duidelijke positie te zijn die de band heeft ingenomen tegen de regering Bush en meerbepaald tegen haar Irakees beleid. Onrechtstreeks verwijzen titels als "Divine Invasion II", "Washington DC" en "Total Information Awareness" naar de hele situatie. Rechtstreeks en to the point is "Uninvited Guest" te noemen. Door middel van cut-up-technieken weten ze een speech van Bush jr. zo te modelleren dat Bush erkent Irak voor persoonlijk gewin binnen te zijn gevallen. Hoewel ook in andere songs zoals "Spike In Chatter" samples voorkomen, zijn ze nergens zo prominent als "Total Information Awareness".
Synthpop was een logische opvolger van krautrock en dat beide muziekstijlen hier dan ook broederlijk naast elkaar staan, mag niet verwonderen. Opvallend is hoezeer de band gepoogd heeft beide stijlen af te wisselen zonder één van beide te bevoordelen. Hoewel het album geen dieptepunten kent en de muzikanten hun instrumenten naar meer dan behoren beheersen, dreigt een zekere metaalmoeheid naar het einde van het album toe. Het keurslijf waarbinnen de band zich geplaatst heeft, durft zich te wreken.
Fans van Trans Am en liefhebbers van muziek uit de jaren zeventig en tachtig kunnen zich dit album zo goed als blindelings aanschaffen. Maar ook voor andere muziekliefhebbers zonder oogkleppen is dit zeker een aanrader te noemen. Niet alleen voor Trans Ams oudere werk maar ook naar hun voorbeelden en de intrigerende traditie waar ze uit voortkwamen toe, kan dit album als gids en gesmaakte kennismaking dienen. Vooral voor hen die dachten dat de jaren tachtig niets boeiends voortgebracht hebben!