De ideale gelegenheid om dit album op te leggen, is een warme zomeravond: je zit met vrienden gezellig in de plastieken tuinstoelen te keuvelen en op de achtergrond hoor je zwemen van deze muziek. Je raakt helemaal in een dromerig en gemoedelijk sfeertje en zakt blijmoedig onderuit. Maar de vraag blijft of er niet al genoeg van deze muziek bestaat.
De meest overtuigende motivatie om Trading Snakeoil For Wolftickets te kopen, is het bekende en ontroerend mooie "Mad World". Jammer genoeg valt er van deze gevoeligheid op de rest van de plaat niets te bespeuren. Dit zijn stuk voor stuk typisch Amerikaanse songs — wat op Europese bodem steeds minder in de smaak valt — en gaat net als de monotone zang van Jules al snel vervelen.
"Broke Window" opent de plaat. Simon & Garfunkel druipen er van af. Er bestaat zoiets als beïnvloeding, maar dit is gewoon imitatie. Op zich geen slecht nummer, maar als dit het enige is wat Gary Jules te bieden heeft, zou de man misschien beter hotdogs gaan verkopen. Het volgende "No Poetry" is één van de betere nummers op de plaat. De tekst van de singer-songwriter zit goed in elkaar, maar de muziek is veel te rechtlijnig. Vier minuten lang hetzelfde geluid is toch net wat te veel van het goede.
Eén van de volgende singles uit dit album is "DTLA" oftewel "Downtown Los Angeles". Iets meer uptempo en daardoor opvallend, maar het refrein klinkt zagerig en pijnlijk. Gary Jules zingt "Ride" zoals Hooverphonics Geike "Mad" zingt in "Mad About You". Alleen gaat het Jules iets minder goed af. Ook de andere nummers zeggen weinig. Je zet ze op, je zet ze af en je bent ze vergeten. Niets verrassends, niets opwindends, niets aanstekelijks.
Tot ons favoriete nummer opduikt. In Donnie Darko ging het gepaard met een mooie zonsondergang, maar ook zonder blijft het een ontroerend moment. Met "Mad World" hebben Jules en Michael Andrews, die het hele album geproducet heeft, een stil makende hit te pakken. Na deze oase van zachtmoedigheid komt echter als een donderslag bij heldere hemel nog een hidden track die beter niet op de cd had gestaan. Toegegeven, dit nummer is één van de betere en het verdient zeker een plaats op het album, maar niet na "Mad World".
Wie in een brand al zijn cd’s verloren heeft en absoluut nood heeft aan een nieuwe collectie kampvuurmuziek, kan gerust Gary Jules kopen. Ook wie te veel geld heeft en absoluut "Mad World" in zijn bezit wil hebben, kan dit doen. Andere redenen om dit album te kopen zijn er niet. Je koopt Gary Jules, maar komt thuis met teleurstelling.
