"Have I left my home just to whine in this microphone?", vraagt zanger James Mercer van The Shins zich halverwege "Turn A Square" af. Voor ons geen bezwaar, want wat een songs brengt de man mee! Chutes Too Narrow is een juweel van een popplaat, zoals je er maar zelden tegenkomt. Sta ons toe u te overtuigen.
Er broeit iets in de Amerikaanse poponderbuik, constateerden we onlangs samen met Death Cab For Cutie: waar de goeie humus vandaan komt weten we niet, maar het één na het andere boeiende indiegroepje steekt de oceaan over. Met hun tweede worp wagen nu ook the Shins zich aan de oversteek. Thuis verkopen ze al behoorlijk wat, smaak als u hebt verwachten we van u niet anders dan dat ook u hen aan de borst zult sluiten.
Dit prettige popgezelschap uit New Mexico debuteerde enkele jaren geleden met het in de Verenigde Staten fel bejubelde Oh, Inverted World, maar liet ons daar niets van weten. Met Chutes Too Narrow slepen ze hun sixties-pop tot pure diamant en wagen ze ook hier hun geluk. Laten we daar vooral erg dankbaar om zijn.
Met een aanstekelijke kreet en dito handclaps stapt de plaat meteen met het goede been uit bed: "Kissing The Lipless" start goedgeluimd en kan zich al snel niet meer bedwingen om een vrolijke pirouette te draaien. Iets minder zonnig gaat het er in Mercer’s tekst aan toe, wanneer hij zingt "I want to bury in the yard the grey remains of a friendship scarred", maar hij laat dat de pret niet bederven.
The Shins putten diep in de jaren zestig voor hun geluid: met hun zonnig en vaak meerstemmig geluid doen ze meermaals denken aan The Beach Boys, The Byrds en andere olijke Californiërs. Het is muziek van een ongelofelijke eenvoud: met een paar basisinstrumenten wordt niet meer dan de hoogstnodige achtergrond gecreëerd voor Mercers goddelijke melodieën.
Meer zou ook overbodig zijn want die melodieën bulken van de inventiviteit: The Shins zijn de Fountains Of Wayne-op-hun-best in het kwadraat wat betreft onweerstaanbare hooks. Op Chutes Too Narrow klinken strofes als refreinen en vaak vindt Mercer het dan ook niet nodig er nog een refrein aan vast te hechten. Ze worden niet gemist. Komt er toch een, is dat vaak bijna van het goeie teveel. In het huppelende "Fighting In A Sack" gooit Mercer er nog een paar "pampampams" tegenaan en elders grossiert hij in leuke oneliners als "Just a glimpse of an ankle and I react like it’s 1805" ("Turn A Square").
Deze plaat is gemaakt uit sterrenstof. Dit glanst en schittert en ontlokt ons meer glimlachen dan iets de laatste maanden deed. Chutes Too Narrow klinkt zo vertrouwd als dat meisje dat je net hebt ontmoet, maar van wie je het gevoel hebt dat je ze al jaren kent. Jawel: het is lente en The Shins hebben daar een heerlijke soundtrack bij geschreven. Haast u om ze te ontdekken, want op 5 april staan ze al op de planken van de Botanique. U moest uw ticket al aan het bestellen zijn.
