Ze wilden bij Warner letterlijk wachten op Goddeau voor een degelijke platenbespreking. We begrijpen dat wel. De gewiekste marketingboys en dito glittergirls bij multinational Warner hadden dat ook wel door. Ach, ik moet plots weer heel erg aan de betreurde Bill Hicks denken, die maar één oprecht advies had voor dat soort mensen: "If there’s anyone in marketing or advertising here, kill yourself."
Het is alleen een beetje jammer dat de essentie hierdoor overschaduwd wordt door een flauwe polemiek. Een polemiek, die alleen maar het gevolg is van het ontsmettingsgedrag van de angsthazen bij Warner en waar Joost Zweegers alleen maar zelf het slachtoffer van dreigt te worden. Want, laten we een pedofiel een Waal noemen: we proberen de laatste dagen wel degelijk met alle legale middelen zielsveel van Another Lonely Soul te houden. Alleen, het wil maar niet lukken.
Vier jaar geleden lieten we nummers als "Wrong", "Carelessly dating" of "Lost & blown away" nog binnen als waren het de beste vrienden met een krat Jupiler onder de arm. Het titelloze debuut ging weliswaar gebukt onder een bij wijlen te gladde productie, maar dat Zweegers klassiekers in de vingers en stembanden had steken konden ze zelfs bij Radio Donna niet ontkennen. Na het splitten van Noordkaap vervoegde zelfs de Limburgse Neil Young de groep, maar dan werd het akelig stil. Tot nu.
Op Another Lonely Soul, dat ondertussen wel degelijk het laatste wapenfeit van Novastar bij Warner blijkt te zijn, ontbreekt echter elk spoor van Lars Van Bambost en mocht zielsverwant Piet Goddaer achter de knoppen plaatsnemen. Dat levert naar gewoonte een erg gestileerde klankkleur op, maar beklijven doet het nagenoeg nergens. Ook al gaat het over de Liefde of tenminste de neveneffecten ervan. Het kabbelende "Rome" bijvoorbeeld zal het ongetwijfeld fantastisch doen op één of andere nachtradio, maar wij lagen al te snurken voor het refrein goed en wel was ingezet. Ook "Faith" en "Lost out over you" zorgen ervoor dat we wat broodnodige slaap kunnen inhalen.
Voor opener "Lend me love" haalt Goddaer zijn trukendoos boven en worden we om de oren geslagen met dreigende strijkers en sputterende drumloops. Het klinkt bij momenten alsof Joost Zweegers in een open plek in het enge bos (drie letters voor de puzzelaars) luidop staat te verlangen naar regen, die ook weer niet zal komen. Mooi, maar geen fluit pakkend.
"This Is A Road To Nowhere" begint weliswaar beloftevol met fijne Beach Boys-stemmetjes en lekker stroperige violen, maar krijgt geen waardig vervolg. Al van bij zijn debuut stak Zweegers zijn voorliefde voor The Police niet onder stoelen of banken. Op concerten speelde hij wel eens een verstilde versie van "Can’t stand losing you" en ook in interviews verwees hij al eens naar de flikken. Op Another Lonely Soul doet Zweegers wel een erg goede Sting, maar "Ask for the moon" zelf zou één van de vele Greatest Hits van The Police nooit gehaald hebben. Een passende cover van bijvoorbeeld "King of Pain" was ruimschoots voldoende geweest.
Op de groeisingle "Never back down" levert het stemmengevecht tussen de twee brothers in arms wel vuurwerk op. De piano heeft hier niet gedronken, maar treurt zachtjes en prachtig mee. Er mag en zal niet opgegeven worden, ook al is men wederom alleen. Het weghuppelende "When the lights go down on the broken hearted" is dan weer vallen en opstaan met stijl. En ook "Don’t ever let it get you down" (een voorprogramma voor Dinosaur Sr. levert blijkbaar al eens inspiratie op voor een songtitel) wordt duidelijk gezongen met het gekneusde hart op de juiste plaats en de ogen dicht. Zo mist hij wel het mooie refrein, dat ons alvast doet verlangen naar lege autostrades op een regenachtige nacht. De verlichting zoemt en verlaten zijn we allemaal. Zonder rijbewijs hebben we er weinig verloren, maar sommige details zijn bijzaak.
Misschien is het wel een bewuste strategie om je ex op te zadelen met een teleurstellende pianoplaat, maar zelf hadden we meer vonken verwacht van Another Lonely Soul. Er zat een perfecte herfstplaat in, slenterend en schoppend tegen bruinrode bladeren. Dat het wisselvallig blijft zal wel weer de schuld van de seizoenen zijn.
