Feeder, Elbow, Travis, Doves, Coldplay… Wat heeft dat hele zootje nog te betekenen als een Belgische band ze stuk voor stuk inblikt als sardientjes op een allesoverkoepelende plaat?
Wie Mud Flow van de vorige plaat Re*act kent, zal even moeten wennen aan A Life On Standby: het drietal liet voor A Life On Standby de originele bezetting achter zich en begon een klim naar het onbekende. Dat heeft tot nieuwe horizonten geleid en daarbij ligt Engeland op nog slechts een steenworp van ons verwijderd.
In Vlaanderen werd Mud Flow tot nu toe dikwijls vergeleken met dEUS, maar op A Life On Standby maakt Mud Flow komaf met die halfslachtige vergelijkingen: in eerste instantie denk je aan Elbow, maar het album zit ingewikkelder in elkaar dan dat. De band laat zien dat ze veel meer talent in huis heeft, meet zich met verschillende Britse grootheden, en laat zich geen etiket opplakken.
Met "The Sense Of Me" en "Chemicals" neemt de plaat een onopvallende start. Tot we bij "Today" onzacht worden wakker geschud: we vroegen het ons nooit eerder af maar de combinatie van pompende Doves met het melancholische van Travis wèrkt. Bij "Debbie And Charlie" horen we dan weer de Tom Barman in zanger Vincent Liben die ons bewijst dat spraakzang ook goed kan klinken op de typische ritmes van Coldplay.
Wanneer het puur op de stem aankomt, blijkt Liben de perfecte dubbelganger van Grant Nicholas, de zanger van Feeder. Dat hoor je zeer goed bij "Tribal Dance", waar de gelijkenis wordt gemilderd met mannelijke en vrouwelijke parlandos. "Tribal Dance" en "Song 1" zijn ook opvallende verwijzingen naar de absurde songtitels van Blur, maar daarbuiten vinden we weinig overeenkomstigheden met laatstgenoemde. Mud Flow kent dus toch nog z’n untouchables.
Ook Radiohead werd niet vergeten. Liben mag dan wel niet over het stemgeluid van Thom Yorke beschikken, met "How I Got Depressed And Started A War" en "Unfinished Relief" brengt hij ons feilloos naar de abstracte wereld van het tijdperk na Ok Computer.
Het risico bestaat natuurlijk dat die talloze verwijzingen Mud Flow een band zonder identiteit laten lijken, maar het zou kortzichtig zijn daarin te geloven. De songs hebben allemaal hun specifieke meerwaardes en dat maakt A Life On Standby een uitstekende plaat. Een grote stap voor Mud Flow, desondanks nog altijd een kleine stap voor de mensheid. Volgende keer nóg beter?
