Meesters in het scheppen van sfeer: dat zijn de Parijzenaars Jean-Benoît Dunckel en Nicolas Godin. Sound wizards met een melancholische inborst die hun klankjes nog steeds weten te vinden. Na ettelijke, nimmer vervelende, luisterbeurten van Talkie Walkie bedanken we Air met de omschrijving exquise, dromerige chill-outpop uit de Franse eredivisie.
Niet dat Talkie Walkie bol staat van echte songs — verwacht geen "All I Need Bis" of "Sexy Boy Tris" — maar het Franse tweetal kan bogen op een vrij donkere plaat die intrigeert van begin tot eind. Welke andere groep heeft zo’n inventief klankenspectrum, welke andere groep kan een niemendalletje tot een stilistisch kunstwerkje bricoleren? U mag nu uw hand opsteken en Talkie Walkie met een koptelefoon beluisteren: een lust voor het oor.
Het hoogtepunt op "Talkie Walkie" heet "Cherry Blossom Girl". Het is onze favoriete single van het moment en tevens een lied waar Serge Gainsbourg zich niet voor omdraait in zijn graf: merk vooral hoe de akoestische gitaarpartij lijkt weggelopen uit "Je Suis Venu Te Dire Que Je m’En Vais" en het fluitje even raak uit het oeuvre van Gainsbarre komt gedruppeld. Mooi ook hoe geil gastzangeres Jessica Banks haar beste franglais boven haalt, zo ravissant als Vanessa Paradis dat ooit deed.
Lisa Papineau verzorgt dan weer heel subtiel de vocalen in "Biological", een stijloefening waar Mike Oldfield wel raad mee weet. In "Surfing On A Rocket", gebouwd rond een verslavende, repetitieve gitaarriff en een licht zinderende ride-cymbaal, klinkt ze als Shirley Manson van Garbage. Maar dan minder bitcherig — nog een geluk.
Ook "Alpha Beta Gaga" blijft hangen. Wat eerst een ordinair deuntje voor de keno-trekking lijkt te zijn, ontpopt zich na zich na een tijd tot een spacy soundscape voorzien van banjo-riedels en straatgeluiden. Instant-meefluitbaar, zal u merken.
Vallen nog op: het fatalistische "Another Day" dat qua sfeer aanleunt bij "How Does It Make You Feel", de atmosferische synthesizer in "Run" en de strijkers op "Mike Mills". Strings die werden gearrangeerd door Michel Colombier. Hij deed dat eerder al voor Serge Gainsbourg — we kennen minder mooie referenties. Dat de plaat overigens geproducet werd door Nigel Godrich is niet onbelangrijk: Radiohead, Travis en Beck hebben er hun carrière aan te danken.
Talkie Walkie, het derde album van Air — als we tenminste de soundtrack voor The Virgin Suicides en het mini-album "Premiers Symptomes" buiten beschouwing laten — spint van de sfeer. Dat er enkele fillertjes op staan deert niet: we noemen het gewoon organische luchtbelletjes. Ambient, Franse pop, synthesizermuziek, symfonische rock: Air maakt er nog steeds een eigen mix van. Wie denkt meer te excelleren op het gebied van sound mag nu opstaan.
