Nu Pulp serieus op non-actief staat, zit Jarvis Cocker toch niet stil. Omwille van platenfirmaproblemen overgoot hij zichzelf met zilververf en herdoopte hij zich tot Darren Spooner. Samen met J.P. Buckle vormt hij de groep Relaxed Muscle, en draait het roer muzikaal een héél andere richting uit.
Zowat een half jaar geleden bespraken we in deze collectie bits en bytes al het debuut van het Amerikaanse A.R.E Weapons. “Op de tafels van het Britse Rough Trade Records beland door de hand van een voormalig Pulp-lid”, wisten we toen te melden. Laat ons het eventuele zoeken naar een dader staken: met het debuut van Relaxed Muscle in de hand wijst alles in de richting van de voormalige nerd-der-nerds Jarvis Cocker.
U zult het misschien niet geloven, maar tegenwoordig evolueren we zo snel dat nog geen tien jaar na (What’s The Story) Morning Glory en The Great Escape het ’genre’ Britpop (uiteindelijk op zich ook maar een paar gerecycleerde sixtiesbands op een hoopje) al tot het nationale erfgoed is gaan behoren, met de nodige documentaires en boeken als resultaat. Het bewijst eveneens dat het genre het einde van zijn levensloop al even heeft bereikt en dus trok ook Cocker zijn Engels kostumeke uit en vertaalde hij zijn verhalen over seksuele ambities op een manier die de éénentwintigste eeuw onbeschaamd recht in de ogen mag staren.
“This is gonna be a heavy night”, steekt Cocker (alias Darren Spooner) van wal in opener “The Heavy”. ’Jarvis ontdekt het nachtleven’ lijkt het thema van de plaat: het start vol fun, de nacht is zwanger van belofte, het feest kan niet meer stuk. Tot uren later de kater opzet. En die blijkt erg diep, maar ach, zoals Oscar Wilde ooit opmerkte: “We are all lying in the gutter, but some of us are looking at the stars.” De soundtrack bij dat nachtje uit staat bol van de electro-met-veel-eighties-invloeden (die synths in “Tuff It Out”!).
De eerste maten van “Billy Jack” roepen met zijn gesproken intro en zijn “brothers and sisters” herinneringen op aan het beste van Black Grape, wat volgt is echter niet zozeer euforisch als uitgepuurde elektronische dansmuziek. Dat is ook het glamoureuze “Sexualized” en het monotone, erg aan dat debuut van A.R.E. Weapons verwante “B-Real”.
“Muscle Music” is pure rock ’n roll, doet “Twist”-achtig aan en is het hoogtepunt van de plaat: de rauwe danskracht van een Chuck Berry gecombineerd met een hedendaags gevoel. Vanaf dan is het echter uit met het feestgevoel om even later “Battered” in de goot te liggen, vanwaar “Mary” wordt gebeld met het slechte nieuws: “Mary I just called to tell ya, that both our children are on drugs/And the way things are going, they’ll be dead before either one of us”.
Al bij al is A Heavy Night Out With…. vooral érg middelmatig. We horen leuke dingen in “Muscle Music” en “Mary” heeft bijna echt iets dramatisch, maar nergens klinkt het plaatje nòdig. Eerder dan dat lijkt het voor Jarvis Cocker vooral een bezigheidstherapie, om iets om handen te hebben vooraleer de tijd rijp is voor een Pulp-reünie. En zelfs die lijkt ons niet erg noodzakelijk.
