110 min. / USA
Renée Zellweger lijkt goed op weg om Amerika’s nieuwste
schatje te worden – na een opgemerkte bijdrage in Cameron Crowe’s
‘Jerry Maguire’ beleefde ze met deze film haar definitieve
doorbraak. En niet geheel onterecht.
Betty is een typische verveelde huisvrouw, getrouwd met een
tweedehands-autoverkoper. Zoals we allemaal weten, deugen
tweedehands-autoverkopers nooit in filmland (ooit moet een
filmproducent toch zwaar verneukt zijn door zo iemand), en dus ook
deze niet: Betty’s man is een ploert die vreemdgaat, en bepaalde
types tien kilo drugs heeft afgetrocheld. Wat dus geen goed idee
is: Del (want zo heet hij), wordt vermoord door een duo
huurmoordenaars (Morgan Freeman en Chris Rock). Betty zit
ondertussen boven naar haar lievelingssoap te kijken en wanneer ze
de moord ziet gebeuren, begint ze de twee werkelijkheden door
elkaar te halen: de moord van haar man en de problemen van dokter
David (Greg Kinnear) in de soap. Naderhand is ze ervan overtuigd
dat ze ooit verloofd was met de fictieve dokter en ze gaat hem
opzoeken, op de voet gevolgd door Freeman en Rock, die erachter
zijn gekomen dat ze een getuige was.
Het minste dat je van Nurse Betty kan zeggen, is wel dat het een
originele film is geworden – regisseur Neill LaBute kiest voor geen
enkele gemakkelijke oplossing. Het wordt geen echte satirische
benadering op het soap-wereldje, hoewel die elementen wel aanwezig
zijn; het wordt ook geen actie-komedie, hoewel het moordenaarsduo
zich daar wel toe leent, en het wordt ook al geen parodie op het
Amerikaanse klootjesvolk dat zich aan soaps overgeeft. Deze film
kan je nog het best een fantasie noemen: er wordt vrolijk gewinkeld
bij verschillende genres en verschillende stijlen. Soms botsen die,
en lijkt er een zekere besluiteloosheid over de film te hangen;
veel vaker werkt het wel (zeker in de scènes met Morgan Freeman) en
krijg je vlagen van briljante komedie.
Helemaal geslaagd is de film dus niet, daarvoor is hij te
onevenwichtig. Kan er iemand mij bijvoorbeeld vertellen waar het
voor nodig was die nogal onsmakelijke scalpering aan het begin van
de film te stoppen? Een dergelijke sequens past simpelweg niet in
het geheel van de film. Ook het nogal uitgelaten geblèr van Chris
Rock werd mij soms wat te veel, maar dat zal er wel wat met te
maken hebben dat ik sowieso al het schijt krijg van die
kerel.
Voor het overige is dit absoluut interessante cinema; er worden een
aantal fascinerende dingen gedaan met het materiaal, en vooral
Morgan Freeman is, naar goede gewoonte, alweer een genot om aan te
zien. Met zijn diepe stem en oneindig charisma, is hij alweer een
aanwezigheid om rekening mee te houden. Zellweger doet dan wel heel
lief in de film, maar je voelt de kracht waarover ze als actrice
beschikt, wanneer je haar de melige soapdialogen hoort afsteken
alsof het grote kunst was. Ook Greg Kinnear is weer sympathiek als
lullige acteur.
Dat is dan ‘Nurse Betty’, mensen: een film van goede ideeën, die
niet altijd even goed uitkomen, en vooral van uitstekende
acteerprestaties die het geheel nog een stapje hoger plaatsen.
Leuk.
http://www.nurse-betty.com/
