Staat u ook wel eens verdwaasd voor de jazzsectie van uw plaatselijke platenwinkel? Het grote plan opgevat de muzikale horizon te verruimen, maar niet weten waar te beginnen? Een goeie tip: begin bij een degelijke Blue Note verzamelaar. Deze Into Blue is er zo één, samengesteld door loungemens Sven Van Hees.
Onder de noemer Sidetracks, krijgt jaarlijks een hippe landgenoot-DJ de volledige Blue Note back catalogue in de bus. Het enige wat ze moeten terugdoen is er een dertiental tracks uit selecteren en aan elkaar mixen. In het verleden zorgden Mo & Benoelie voor een zeer verrassend, gevarieerde album en Buscemi voor een uitgelezen selectie (hoe kan het ook anders) latin-jazz.
Sven Van Hees is iets minder avontuurlijk dan zijn voorgangers, maar de bekende nummers maken het boeltje natuurlijk ineens een stuk toegankelijker. "California Dreaming" van Bobby Womack en "Cantaloupe Island" van Herbie Hancock zijn veel gehoorde en -gesamplede jazzdeunen waar wij nooit neen tegen zeggen. St-Germain en Norah Jones krijgen ook een plaatsje op deze CD, zodat zelfs de grootste jazzanalfabeet een naam tegenkomt die hij kent.
Een mens kan zich afvragen of die bekende namen echt nodig zijn, maar storen doet het niet omdat ze aangevuld worden met zeer smoothe, soulvolle jazz, zoals "When I’m alone" van Maze. Nooit van gehoord: maar één van de hoogtepunten op deze plaat. "My little girl" van Bobbi Humphrey luister al even lekker weg bij een frisse cocktail in een zomerbries. Om maar te zeggen dat het glijmiddel der bekende namen ook zorgt voor enkel aangename kennismakingen met minder bekend werk.
Nu ja, zelfs een dove baby kan met willekeurig gemikte klodders fruitpap een deugdelijke Blue Note-compilatie samenstellen, zo rijk is de catalogus van dit legendarische jazzlabel. Niettemin is dit een mooi vervolg op de al zeer leuke Sidetracks-reeks. Misschien de meest commerciële van de drie, maar daar gaan we in dit geval zeker niet moeilijk over doen. Zeker niet als dit album kan helpen mensen wegwijs te maken in de jazzafdeling.
