Na een mislukt avontuur bij major EMI staat Anton Walgrave er plots opnieuw. Zoals beloofd is de opvolger van The Hum in zijn eigen studiootje opgenomen en verschijnt die minder ambitieus bij het nieuwe label van Ronny Mosuse en vrienden. No Circus heet het, en dat past Walgrave’s muziek nog het beste. Want uiteindelijk brengt hij niet meer dan wat pareltjes van pure songschrijfkunst.
Gevloekt moet hij hebben, gevloekt, toen zijn debuut The Hum in de schaduw van Novastar werd gereleased. Neen, Anton Walgrave had het geluk niet mee en de verkoopscijfers waren dan ook navenant. Kwam daar nog bij dat hij mooi tussen de stoelen van Radio 1 en Studio Brussel viel. Niet echt het hoekje van de sellers maar wel dat van de degelijke luistermuziek. En daar paste Walgrave perfect in.
Op Before the Dawn lijkt hij zich dan maar meer op Radio 1 — waar hij nog het meeste airplay kreeg — te hebben gericht, maar vreemd genoeg wordt de eerste single "Awake" dan weer vaak op ’s lands jongerenzender gedraaid. Daar zal de (discreet) hippe productie van Luuk Cox (Buscemi-drummer en electrokenner) niet vreemd aan zijn.
"Awake" voorziet Cox bijvoorbeeld van een schurend en krakende onderlaag van bliepjes, alsof iemand op de achtergrond de juiste post maar niet lijkt te vinden. Sissende hi-hats en andere samples bouwen het nummer mooi uit, terwijl Walgrave jankt naar de maan. Klinkt zo gesteld misschien wat vreemd, maar het werkt. "Dolphins and Angels" heeft daarna iets dwingends in zich terwijl "I do believe" zich langzamerhand openbaart als een perfect popnummer.
Met sleper "Sucking me in" schakelt Walgrave daarna een versnelling lager en zo tuft hij rond tot het gaatje. We passeren stops als het alweer erg mooi openbloeiende "Another Man’s Lie" waar Walgrave zijn meisje bekent dat doorgaan geen zin heeft. Om in het daarop volgende "Rush back to you" een terugkeer naar haar te overwegen.
"Tonight we’ll celebrate" heeft in weerwil van zijn naam weinig feestelijks, maar is een pure kampvuursong, compleet met gamellen- en bestekpercussie. En "Sweet Devotion" is alweer zo’n simpel nummer. Afsluiten doet Walgrave dan nog met een mooi "Always on my Mind". Platgecoverd, maar op een cd die gaat over een spaakgelopen relatie ook zeer gepast.
En dus: Walgrave staat er met zijn tweede plaat minstens zo overtuigend als met zijn debuut. En helaas bekruipt je de vrees dat het met de verkoop van deze plaat misschien weer niet zal lukken. Maar laat dat geen domper op de feestvreugde zijn: Anton brengt deze zomer tien mooie nieuwe liedjes mee naar een podium in uw buurt. En bestaat Novastar eigenlijk nog? Hé?
