Het is misschien eens interessant om in herinnering te brengen: de eersten die dEUS oppikten waren de Walen van Bang!-records. En blijkbaar leeft de geest van Antwerps finest daar nog altijd want na Juniper Boots (dat ondertussen opging in Venus) en Zop Hopop krijgen we met My Little Cheap Dictaphone opnieuw een band die eclecticisme hoog in het vaandel voert.
Achter de al te lange groepsnaam gaat maar één man schuil: een zekere Michaël, die zich laat aanspreken met Redboy. Hij nam de basis voor Music Drama op in twee weken, tijdens zijn examens communicatie. Die demo’s tapete hij met een klein dictafoontje en de naam van het project was geboren.
My Little Cheap Dictaphone maakt deel uit van de levendige scène rond het Luikse collectief Jauneorange. De ooit bloeiende Antwerpse scène mag dan langzamerhand verstikken in inteelt en bloedarmoede, de Gentse verzinken in epigonisme; in Wallonië leeft de geest van halfweg jaren negentig nog. Er leeft iets tout court.
Als er één band is waar My Little Cheap Dictaphone aan verwant is, moet het Venus zijn. Net als bij die Brusselse groep staat theatraliteit bij My Little Cheap Dictaphone centraal. In het geval van Redboy’s groep zelfs erg nadrukkelijk. Music Drama begint zoals zijn titel belooft: een violenwolk die tegelijk reminiscenties oproept aan The Wizard of Ozz en The Sound of Music mondt uit in de ouverture die "Am I your friend" is. Ook afsluiter "Silencio" baadt in dramatische strijkers en blazers. De combinatie met sample en beats doet denken aan Björk, ergens halfweg tussen Post en Homogenic, tot een vervormde gitaar de boel een andere, stevigere, richting instuurt.
Producer Mike Mogis, bekend van Lullaby for the Working Class en Songs: Ohia, liet de plaat rijkelijk orchestreren: Music Drama zit tot het laatste gaatje dicht geplamuurd met samples, violen, toetsen, kazoos, e-bows en andere zingende zagen. Toch doet het geheel niet bombastisch aan, alles draagt bij tot die theatrale sfeer.
Music Drama ademt het eclecticisme uit. Van de gemuteerde rocksong "Freeze me" over het folky "So sorry today" tot het trippy "Mc Fly Song": My Little Cheap Dictaphone is niet op één stijl vast te pinnen. De invloeden die Redboy citeert zijn dan ook erg verscheiden: Pinback, Radiohead, Black Heart Procession, tot P.J. Harvey en Evil Superstars toe: het zijn niet de meest evidente groepen om te verenigen, maar het gebeurt op Music Drama.
De Luikse Redboy heeft met Music Drama een erg overtuigend debuut afgeleverd en het geeft het gevoel dat we het wat betreft muziek van eigen bodem binnenkort wel eens meer over de taalgrens mogen zoeken. Het collectief JauneOrange bestaat uit niet minder dan vijftien groepen. Benieuwd wat daar nog allemaal uit voort zal komen.
